Czas duchowej odnowy – Rzym 2022 rok

W Rzymie zakończyło się Seminarium Rzymskie, czyli duchowa odnowa sióstr, które 10 lat temu lub więcej złożyły śluby wieczyste w naszym Zgromadzeniu. Na zaproszenie Matki Generalnej M. Samueli Werbińskiej do Wiecznego Miasta przybyło 17 sióstr z Polski, Niemiec, Ukrainy i z Rzymu. Z Prowincji Poznańskiej przyleciały: S. Przełożona M. Honorata Piekarska, S. Mistrzyni M. Dominika Gogulska, S. M. Barbara Jóźwiak, S. M. Nicola Fajge i S. M. Zofia Ciesielska, z Prowincji Katowickiej: S. M. Karolina Hajdas, S. M. Piotra Wiśniewska i S. M. Zofia Przybył, z Prowincji Nyskiej: S. M. Beata Mandalka i S. M. Pia Saska, z Prowincji Toruńskiej – S. Przełożona M. Paula Krauzewicz, z Prowincji Warszawskiej – S. M. Karola Gos, z Prowincji Wrocławskiej – S. M. Klara Jankowska, z Prowincji Niemieckiej: S. Przełożona M. Magdalena Łosiak i S. M. Agnieszka Markuszewska. Z Ukrainy S. M. Anna Vovnenko i z Rzymu S. Maria Majder. Nasze Seminarium trwało 5 tygodni i chcemy podzielić się z innymi choć małą cząstką tych wydarzeń, by wyrazić wdzięczność za to, czym obdarza nas Zgromadzenie.

W czasie trwania Seminarium prowadziło nas Słowo Boże. Co do tego nie mamy żadnych wątpliwości. Inaczej nie da się wytłumaczyć faktu, że codzienna liturgia Słowa była skarbem ubogacającym nas już od pierwszego dnia pobytu w Rzymie. “Zwabię oblubienicę i wyprowadzę ją na pustynię  i przemówię do jej serca. (…) Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana” /Oz 2, 16.22/. Seminarium było dla nas czasem przebywania z Bożym Słowem. To Jezus przez nie nas umacniał, pocieszał, kształtował na nowo serca, które dawno temu zakochały się w Nim. Przez Słowo dawał dowody swojej nieustającej wierności.

W pierwszych dniach spotkania przeżywałyśmy święte rekolekcje. Prowadzone w rytmie ćwiczeń duchowych św. Ignacego były oparte na Słowie Bożym. Prowadził nas Ozeasz, Jeremiasz, Kohelet i Izajasz. W Ewangelii Jezus uczył nas budować Królestwo Boże. Na zakończenie usłyszałyśmy Jego pytanie: “A wy, za kogo  Mnie uważacie? ” /Mt 15,16/.

Jeszcze zanim zaczeły się rekolekcje nawiedziłyśmy Bazylikę św. Agnieszki i odwiedziłyśmy Dom Generalny. Byłyśmy serdecznie przyjęte przez Matkę Generalną i wszystkie Siostry tam mieszkające.

Na pierwszą całodzienną pielgrzymkę pojechałyśmy do Asyżu. Odwiedzając miejsca związane ze św. Franciszkiem i św. Klarą poznawałyśmy nie tylko historię, ale również ich duchowość. Drugą wielką podróżą było Monte Cassino. Rozpoczełyśmy od modlitwy na Polskim Cmentarzu Wojennym, gdzie uczciłyśmy pamięć polskich żołnierzy poległych w bitwie o Monte Cassino. Następnie odwiedziliśmy opactwo św. Benedykta.  Tego dnia pojechałyśmy również do Gaety, gdzie znajduje się słynna pęknięta skała oraz do Ferriere i Nettuno. W domu św. Marii Goretti, w miejscu gdzie zginęła, teraz znajduje się kaplica, tam uczestniczyłyśmy we Mszy św. Nawiedziłyśmy też kościół, w kórym przyjmowała sakramenty święte, a w którym po śmierci została pochowana. Pielgrzymowałyśmy do czterech Bazylik Rzymskich oraz do wielu kościołów. W Rzymie każda uliczka naznaczona jest świętością. Poznałyśmy historię pierwszych rzymskich chrześcijan, gdy nawiedziłyśmy Katakumby i Koleseum. Stąpałyśmy codziennie po drogach, po których chodzili święci! Nie tylko chodzili, ale często oddawali życie za wiarę… To o czym czytałyśmy w książkach czy słyszałyśmy – w Rzymie stało się głębokim doświadczeniem Kościoła. O pielgrzymowaniu wiele mówił nam o. Zdzisław Kijas OFMConv. W naszym życiu zakonnym nie chcemy być turystkami, ale chcemy świadomie wybierać drogę pielgrzyma.

Wielkim bogactwem Seminarium Rzymskiego byli spotkani tu ludzie. Nasze wspaniałe ‘Siostry Opiekunki’ czyli Siostry Radne Generalne: M. Paula Zaborowska i M. Weronika Tomczyk były dla nas jak „matki”. Przywitały nas, tłumaczyły, planowały, pomagały i towarzyszyły nam w seminaryjnej przygodzie. Odnowiły w nas pierwszy zachwyt Zgromadzeniem przypominając jego historię, duchowość, śluby i potrzebę nieustannej formacji.

Na Seminarium spotkałyśmy Kapłanów, którzy mieli wykłady i dzielili się z nami swoją wiedzą. Oprócz niej posiadali również prawdziwą mądrość. Na początku w tematykę rekolekcji wprowadzał nas O. Mieczysław Lubomirski. Wiemy, że już wiele elżbietańskich pokoleń zachwycał teologią św. Pawła. Odkrywał przed nami cechy nowego człowieka i pociągał do tego, aby być nim naprawdę. Głosił rekolekcje, spowiadał, rozmawiał tyle, ile każda siostra potrzebowała. Nieustannie przypominał, że „każda wewnętrzna zmiana ma źródło w relacji do Ojca”. Inaczej się nie nawrócimy. Drugim „Mędrcem” był O. Andrzej Wodka CSsR. Jakby kontynuując przepowiadanie swojego poprzednika zachęcał nas, by Pismo święte prowadziło nas w życiu osobistym i wspólnotowym. Zachęcał do wspólnego dzielenia się Słowem. Byłoby to z pewnością pięknym owocem tych dni, gdyby takie dzielenie było udziałem naszych wspólnot. Kolejny „Mędrzec” to O. Tomasz Szymczak OFMConv. Pokazał nam jak bardzo Eucharystia jest zakorzeniona w Biblii. Przybliżając dokładnie kilka postaci  z Pisma św., wyjaśnił jak przez nie Pan Bóg zapowiadał cud Eucharystii. O. Zdzisław Kijas OFMConv. uczył nas podejmować współczesne wyzwania związane z życiem konsekrowanym. Zwracając uwagę na to, że problemem dzisiejszym nie jest brak powołań, ale brak zainteresowania Chrystusem, zachęcał do podjęcia refleksji na temat naszych wspólnot zakonnych. Ks. Prałat Waldemar Turek-pracownik sekcji łacińskiej Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej zapoznał nas  na wykładach z Dykasteriami Kurii Rzymskiej, a na placu św. Piotra opowiadał z pasją o Watykanie. Ks. Arkadiusz Nocoń zapoznał nas z Awentynem i oprowadzał po Bazylice św. Sabiny oraz dominikańskim klasztorze. Zachwycił nas św. Jackiem, gdy opowiadał o jego misji rozpoczętej w Rzymie i jej znaczeniu dla polskiego chrześcijaństwa. O. Alojzy Pańczak OFM  oprowadzał nas po Muzeach Watykańskich oraz zapoznawał z najważniejszymi zabytkami w Rzymie. Ostatnim „Mędrcem” był O. Edward Czaja SJ. Genialnie uczył nas sztuki życia we wspólnocie i samotności. Ojciec oprócz wykładów i Mszy świętych, odkrył przed nami wiele tajemnic z życia św. Ignacego, gdy w dniu jego wspomnienia zaprosił nas do nawiedzenia domu, w którym założyciel jezuitów żył, pracował i umarł.

Pod koniec naszego Seminarium przeżyłyśmy wyjątkowy dzień. Będąc na Audiencji Generalnej zostałyśmy zaproszone do podejścia bliżej Ojca Świętego Franciszka, co było dla nas sytuacją zupełnie zaskakującą. S. M. Anna bardzo chciała poprosić Papieża o błogosławieństwo dla całej Ukrainy i to marzenie stało się faktem! Czułyśmy na sobie wielką życzliwość i pokój płynący od Ojca Świętego. Zapewniłyśmy o naszej codziennej modlitwie, za którą Papież podziękował i prosił o dalsze wsparcie, bo jak powiedział ‘nie jest łatwo’. Dziękując za beatyfikację we Wrocławiu, podarowałyśmy książkę O. Zdzisława Kijasa o naszych błogosławionych męczenniczkach wraz z różańcem. To niespodziewane spotkanie było jakby misją posłania nas z Rzymu do naszych wspólnot. Byłyśmy przeszczęśliwe. Ojciec Święty też wyglądał na zadowolonego. Piękne zdjęcia z Następcą św. Piotra będą nam przypominać o tym spotkaniu. Chcemy z jeszcze większą gorliwością modlić się za Ojca św.

Wspólnota Domu Prowincjalnego na via dell’Olmata stała się nam bardzo bliska. Każda Siostra z wielką życzliwością pomagała nam przeżyć czas Seminarium służąc pomocą i modlitwą. My same – uczestniczki odnowy- również byłyśmy dla siebie darem. Uzupełniałyśmy się na każdym kroku, pomagałyśmy sobie oraz wspólnie dzieliłśmy radości i smutki.

Oprócz osób fizycznie obecnych miałyśmy w Rzymie wsparcie duchowych przewodników. Były nimi przede wszystkim nasze błogosławione Siostry: Maria Luiza oraz 10 Męczenniczek. Byli nimi św. Piotr i Paweł oraz inni święci związani z Rzymem. Byli nimi patronowie odwiedzanych kościołów i innych miejsc. Była taką osobą przede wszystkim Matka Boża, bo przecież w cieniu Jej Bazyliki przeżywałyśmy Seminarium. Nasz ostatni dzień pobytu w Rzymie połączył się z Uroczystością Odpustową w Santa Maria Maggiore, więc pod opiekę Najświętszej Maryi Panny oddałyśmy nasze starania wprowadzania w życie bogactwa tych pięciu tygodni.

Na Seminarium byłyśmy niesione na fali modlitwy. Skarbem była dla nas modlitwa wspólnotowa. Codziennie dużo modliłyśmy się razem. Codziennie też mogłyśmy pobyć z Jezusem na adoracji. Wiemy, że modlitwą otaczały nas nasze ‘Siostry Opiekunki’, Siostry Domowej Wspólnoty, Siostry z naszych Prowincji i Wspólnot, nasze rodziny i przyjaciele.

Ten czas, to był czas łaski. Został nam podarowany tylko dlatego, że jesteśmy elżbietankami. Nie musiałyśmy nawet o to prosić. Każdy dzień przynosił inne doświadczenia, które w cudowny sposób łączyły się ze sobą i uzupełniały. Same byśmy lepiej tego nie zaplanowały. To dowód na to, że jesteśmy prowadzone, że Bóg się o nas troszczy.

Dziękujemy z całego serca Przewielebnej Matce Generalnej M. Samueli Werbińskiej, Przewielebnym Siostrom Radnym M. Pauli Zaborowskiej i M. Weronice Tomczyk oraz Siostrom Zarządu Generalnego. Dziękujemy Siostrze Prowincjalnej M. Lucynie Bigus, Siostrze Miriam Kęsa- Wikarii i Przełożonej domu wraz z całą Wspólnotą Domu Prowincjalnego.

Dziękujemy Dobremu Bogu za łaski i owoce tegorocznego Seminarium Rzymskiego. “Ojcze, Synu, Duchu Święty, odnów moje życie, by było znakiem realizacji Twego Boskiego planu”. /Venite/

s. M. Zofia Przybył

Zobacz zdjęcia