Powołanie zakonne

Na drogę naśladowania Chrystusa w stanie zakonnym człowiek zostaje powołany przez Boga jeszcze przed podjęciem osobistej decyzji. Od wieków Bóg umiłował człowieka i ma w stosunku do niego swoje plany. Zadaniem człowieka jest udzielenie odpowiedzi na Boże wezwanie, pójście za nim i uczynienie wszystkiego, aby w swym życiu pozostał zawsze czujnym i wrażliwym na głos Boga.

Niestety człowiek nie jest zdolny do właściwego rozumienia głosu Bożego. „Boi się” Boga (por. Rdz 3), czuje, że wsłuchiwanie się w ten głos przerasta jego siły. Odkąd człowiek odmówił Bogu wypełnienia Jego woli, posłuszeństwo wobec Niego stało się trudne. Powinien zatem prosić Boga o wielki dar, jakim jest „słuchające serce” (por. 1 Krl 3,9 n).

Co to jest powołanie?
Wiele jest określeń, które doskonale odzwierciedlają czym tak naprawdę jest powołanie. Słowo “powołanie” nie jest określeniem zarezerwowanym tylko do małej grupki “wybranych” – tylko dla niektórych. Powołanie to Boże marzenie o każdym z nas. Bóg marzy, żebyśmy z Jego pomocą stawali się najpiękniejszą wersją samych siebie. „Powołanie” to poczucie „bycia na swoim miejscu”.

Samo słowo “powołanie” nie jest określeniem zarezerwowanym tylko do małej grupki “wybranych” – tylko dla niektórych. Powołanie do świętości jest powołaniem dla każdego człowieka. Jednak niektórych Pan powołuje do szczególnej z Nim zażyłości. W żadnym wypadku nie jest ono wyróżnieniem danej osoby ze względu na nią samą, na jej zasługi, czy wyjątkową świętość.
Odkrycie powołania zobowiązuje do radosnej odpowiedzi. Jak się nie cieszyć, skoro taki dar został złożony w moje serce? Bóg zaprasza mnie do szczególnej zażyłości z sobą, powierzając mi sprawę zbawienia każdego człowieka. Kiedy odkryje się, że powołanie jest darem, człowiek zaczyna zupełnie inaczej patrzyć na możliwość jego zrealizowania.

“Wszyscy wierni wezwani są, aby modlić się w szczególny sposób o powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego” – powiedział Benedykt XVI. Prośmy zatem Pana żniwa o liczne i dobre powołania kapłańskie i zakonne. Otaczajmy modlitwą tych, którzy wielkodusznie odpowiedzieli na wezwanie Chrystusa. Jednocześnie bądźmy otwarci na Glos Pana, by każdy z nas potrafił rozpoznać wolę Bożą w swoim życiu.

 

 


Proszę więc Ciebie Boże – o dar słuchania,
by móc lepiej zrozumieć Twoje słowa;
– o hojność serca, by odpowiedzieć Miłości miłością;
– o dar rozeznania,
abym mógł w swym życiu pełnić tylko Twoją wolę, Boże.
Amen.


 

 

 

 


O Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty jesteś Bogiem mądrości i rady, Ty patrzysz w serce moje i widzisz, jak bardzo pragnę poświęcić się Tobie na zawsze w życiu zakonnym. 

Racz mi wskazać wspólnotę zakonną, w której mogłabym Cię kochać coraz więcej i wierniej służyć Tobie i Kościołowi. Spraw, abym umiała korzystać z rady ludzi doświadczonych i wiernych swemu powołaniu. Abym coraz lepiej rozumiała łaskę powołania do życia zakonnego. 

Za przyczyną Matki Boskiej Dobrej Rady i Świętych moich Patronów daj mi poznać do jakiego zakonu albo zgromadzenia chcesz mnie powołać.

Amen.


 

 

 

Idź do góry
Translate »