Elżbietanki na Litwie
W minionym roku obchodziliśmy 100-lecie obecności Sióstr Elżbietanek na ziemi litewskiej.
Przez te lata Siostry prowadziły różnorodną posługę apostolską. Pracowały w Nuncjaturze Apostolskiej w Kownie, prowadziły sierociniec w Jurbarkas, wiele Sióstr zajmowało się posługą wśród chorych w szpitalach i domu starców. Szczególnie trudnym doświadczeniem dla naszej Wspólnoty Sióstr na Litwie były lata powojenne, kiedy odebrano nam szpital i kilka domów zakonnych i zakazano życia we wspólnocie. Siostry nie mogły wtedy nosić stroju zakonnego, a znaczna część z nich wróciła do domów rodzinnych. Wspólnota ta przetrwała dzięki temu, że Siostry czuły się częścią Zgromadzenia spotykały się, potajemnie składały śluby zakonne za zamkniętymi drzwiami.
Dopiero w 1990 roku przyszła upragniona wolność. Dzięki staraniom naszej Siostry M. Joany Liaukiutė udało się odzyskać klasztor w Kownie. W tym czasie na Litwę, do budowania wspólnoty zakonnej, przyjechały pierwsze Siostry z Polski: Siostra M. Honorata Sikora i Siostra M. Jolenta Fałat.
Niezwykłe jest działanie łaski Bożej, bo właśnie po takiej trudnej historii odrodziło się tutaj życie. Po wielu latach pojawiły się nowe powołania do naszego Zgromadzenia z ziemi litewskiej. Wstąpiłam do Zgromadzenia w 2015 roku, w tym roku mija już 10 lat od podjęcia decyzji o wyborze drogi powołania zakonnego. Jestem szczęśliwa, że dzięki ofierze wszystkich Sióstr, które pozostały wierne powołaniu pomimo trudności politycznych, dzisiaj ja mogę służyć Bogu i bliźniemu właśnie tutaj.
Siostra M. Daniela Ovčarova
