Rzym, Uroczystość Zesłania Ducha Świętego i Święto Nawiedzenia NMP 2023 r.

Kochane Siostry,
Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety,

Świętując uroczystość Zesłania Ducha Świętego Kościół, co roku przypomina nam tę wielką tajemnicę wiary, kiedy to przed swoim Wniebowstąpieniem Jezus obiecał apostołom, że ześle im Ducha Pocieszyciela. Podobnie jak posłał uczniom, tak też posyła nam Ducha Prawdy i dlatego dziś podczas liturgii wzywać będziemy Jego obecności. Niech w naszych sercach, myślach i w naszych modlitwach nie tylko dziś, ale nieustannie rozbrzmiewa wołanie: „Przybądź Duchu Stworzycielu”.

Czytając Dzieje Apostolskie zauważamy, że Jezus zatrzymuje uczniów w Jerozolimie. Nie każe im rozpraszać się, wracać do swoich zajęć, ale mówi, aby oczekiwali na zesłanie Ducha Świętego. Wystraszeni uczniowie, bezsilni wobec napotkanej sytuacji, która po ludzku ich przerosła, czekają zamknięci w Wieczerniku na Jego wsparcie. Posłuszni Chrystusowi, wraz z Maryją trwają na modlitwie i wówczas zstępuje na nich Duch Święty, który napełnia ich mocą. «Przyjście Ducha Świętego czyni z nich świadków i proroków (por. Dz 1, 8; 2, 17-18), wlewając w ich serca odwagę, która ich pobudza do przekazywania innym swego doświadczenia Jezusa i ożywiającej ich nadziei. Duch uzdalnia ich, by dawali świadectwo o Jezusie z „otwartością”». (RM 24). Dar jaki otrzymali, otwiera przed nimi nową drogę, ukazuje misję jaką mają wypełnić. Apostołowie „uzbrojeni mocą z wysoka” wychodzą ze swego ukrycia, odważnie stają przed ludźmi i już zupełnie inni przemawiają do zgromadzonych. Ich słowa dochodzą do uszu słuchaczy i przemieniają ich serca.

Ten sam Duch Święty i dziś działa w Kościele. Jesteśmy jak apostołowie posłani przez Jezusa Chrystusa, aby pełnić w świecie Jego zbawczą misję, kontynuując dzieło, które rozpoczęły nasze Założycielki. Św. Jan Paweł II przypomina, że nie idziemy sami «Duch bowiem znajduje się u źródła szlachetnych ideałów i skierowanych ku dobru inicjatyw ludzkości będącej w drodze: „Przedziwną opatrznością kieruje biegiem czasu i odnawia oblicze ziemi”. Chrystus zmartwychwstały „działa w sercach ludzi mocą Ducha swojego, nie tylko budząc pragnienia przyszłego wieku, lecz tym samym też ożywiając, oczyszczając i umacniając te szlachetne pragnienia.» (RM 28). Odpowiadając na głos Chrystusa idziemy, aby głosić, działać, aby być Jego świadkami. Czy jesteśmy gotowi do tej współpracy? Trzeba nam trwać na modlitwie, czuwać, aby być gotowymi na przyjęcie daru Bożego, Jego mocy, światła, mądrości. Tak napełnieni będziemy mogli iść tam, gdzie On nas posyła i czynić to, co z woli Bożej jest do wykonania. Człowiek pełen Ducha Bożego jest otwarty i chętny, aby przez niego Chrystus mógł dokonywać wielkich rzeczy. Patrząc na przykład życia naszych Założycielek widzimy, że one nie ograniczyły się do jednego chorego, czy do miasta Nysy, ale wyszły, aby z radością i bezpłatnie udzielać opieki każdemu potrzebującemu bez względu na status społeczny i wyznanie. (por. Statuty z 1844 r.). Właśnie tak działa Duch Święty, nie wiadomo skąd przychodzi, dokąd podąża (por. J 3,8) ale obdarza obficie darami. Jeśli otworzymy nasze serca i umysły na działanie Chrystusa, jeśli nasz wzrok będzie zwrócony na Tego, który posyła nam swego Ducha, to nie będzie dla nas straszne gdzie, ani komu udzielamy pomocy. Nasza świadomość, że to On działa w nas i przez nas, pomoże nam wychodzić poza własne ograniczenia, słabości, czy lęki. Chrystus nas posyła: „idźcie i głoście”. Idźcie w moim imieniu, aby uzdrawiać, umacniać, przebaczać. Nie jesteście sami, jesteście „uzbrojeni mocą z wysoka”, a to oznacza, że tam gdzie działamy w Jego imię, rozwija się dzieło, które On sam zaplanował, a my jesteśmy tylko Jego wykonawcami. Wierzysz w to? A więc działaj i czyń to, co do ciebie należy, reszta jest Bożą sprawą. Apostołów było tylko dwunastu, a Ewangelia, którą głosili rozeszła się na cały świat. Nasze Założycielki, kiedy rozpoczynały swoją działalność były tylko cztery, ale ich piękna i ofiarna posługa tak „porywała” serca dziewcząt, że nasze Zgromadzenie szybko się rozwijało i w krótkim czasie, Siostry mogły podjąć posługę także w krajach skandynawskich, a następnie w innych częściach świata. Chrystus wybrał nas, abyśmy dzisiaj szli i byli „solą ziemi oraz światłem świata” w naszych środowiskach życia oraz posługi.

Za kilka dni będziemy obchodzić święto Nawiedzenia przez Najświętszą Maryję Pannę swej krewnej Elżbiety. Dla nas to święto ideowe, ma szczególne znaczenie. Przyglądając się Maryi, chciejmy podkreślić Jej postawę skupienia, słuchania i działania. Maryja trwała w obecności Boga i rozmawiała z Nim. Taka postawa Maryi jest wyrazem oddania i miłości jaką od samego początku żywiła do Boga, swojego Ojca. Słuchała z uwagą tego, co Pan Bóg do Niej mówił, wierzyła Mu i była gotowa do współpracy. Maryja nie ograniczyła się do chęci uczynienia czegoś, słysząc, natychmiast działała. Gdy tylko usłyszała, że Jej krewna Elżbieta spodziewa się dziecka, wyruszyła w drogę. W tej trudnej i po ludzku niemożliwej sytuacji, Maryja nie miała żadnych wątpliwości. Ona wiedziała, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych, a Jej obecność potrzebna była Elżbiecie.

Kochane Siostry, Drodzy Członkowie Wspólnoty Apostolskiej, niech mocą Ducha Świętego nasza wiara w Boga umacnia naszą postawę wierności i służby wobec każdego człowieka, szczególnie wobec tego najbardziej potrzebującego, opuszczonego i samotnego, chorego czy cierpiącego. Nie bądźmy obojętni, angażujmy się osobiście i wyruszajmy „z pośpiechem” ku innym, aby nieść im pomoc, pociechę, miłość. Widząc człowieka w potrzebie, spieszmy jak Maryja, aby nieść to, co mamy najcenniejszego, to, co sami otrzymaliśmy: Jezusa i Jego Ewangelię, dzieląc się dobrym słowem, a przede wszystkim konkretnym świadectwem naszego działania.

Przeżywając uroczystości Zesłania Ducha Świętego i Święto Nawiedzenia NMP, Kochanym Siostrom oraz wszystkim Drogim Członkom Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety, życzę obfitości darów Ducha Świętego do pełnienia codziennych zadań. Niech Jego łaska napełni serce głębokim przekonaniem, że z Bożej miłości jesteśmy wybrani, aby wielbić Boga i służyć ludziom. Niech On napełni serce radością i pociechą oraz pomaga przezwyciężać wszelkie napotykane trudności. Wsparciem i orędowniczką niech będzie nam Maryja z tajemnicy Nawiedzenia. W tym ważnym czasie polecam pamięci Sióstr zbliżającą się XXVI Kapitułę Generalną i proszę o modlitwę, aby Siostrom Delegatkom towarzyszyło światło Ducha Świętego. Pragnę też podziękować Kochanym Siostrom za wszystkie modlitwy i intencje Mszy św. ofiarowane za Zarząd Generalny oraz za nasze Zgromadzenie.

Łącząc się we wspólnym oczekiwaniu na dar Pocieszyciela, przesyłam serdeczne pozdrowienia także od Sióstr z Zarządu Generalnego i wszystkich Mieszkanek domu generalnego,

oddana w Chrystusie
S.M. Samuela Werbińska
przełożona generalna