Rzym, Wielkanoc 2023 r.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
(Sekwencja)
Kochane Siostry,
Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety,
Przeżywając czas Wielkiego Tygodnia i uroczyste Triduum Paschalne, pełni skupienia i uwagi rozważaliśmy mękę i cierpienie naszego Pana. Ten czas pomógł nam zagłębić się w tajemnice naszej wiary i wprowadził nas do przeżywania okresu wielkanocnego. W Wigilię Paschalną zabrzmiało radosne „Alleluja” głoszące, że Chrystus zmartwychwstał, odniósł zwycięstwo, gdy życie spotkało się ze śmiercią. Te najważniejsze i najpiękniejsze święta, pomagają nam dotknąć istoty naszego życia, pochylić się nad tajemnicą prawdy, że życie ludzkie nie kończy się, ale przemienia i trwa wiecznie. Jezus zapewnia nas: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył. A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nigdy nie umrze.” (J 11,25-26). Ten, który zmartwychwstał zaprasza nas do świętowania tajemnicy nowego życia.
Chrystus zmartwychwstał, a grób pozostał pusty, na miejscu gdzie złożono Jego ciało niewiasty znalazły tylko nietknięte, złożone chusty. Zobaczyły siedzącego na kamieniu anioła, który przemówił do nich: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział.” (por. Mt 28, 5-6). Wczytując się w Ewangelię odnajdujemy wiele fragmentów, które mówią o zmartwychwstaniu Chrystusa, o tym, że ukazywał się kobietom oraz uczniom i przekazywał im co mają czynić. Także anioł przemówił do niewiast i polecił im: „idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie.” (Mt 28, 7). Anioł wskazał im miejsce, które Chrystus wybrał na spotkanie. Jezus sam idzie do Galilei i chce, aby i uczniowie tam wrócili. Także niewiastom poleca: „Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą” (Mt 28, 10). Ewangelista św. Mateusz po raz drugi wskazuje na Galileę. Dla uczniów jest to ważne miejsce, gdyż to w Galilei Jezus po raz pierwszy dostrzegł uczniów, tam ich powołał, tam z nimi rozmawiał, od Galilei zaczęła się ich przygoda z Mistrzem.
W uroczystość wielkanocną w sekwencji śpiewamy: „Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy”. Tymi słowami my także wyrażamy naszą wiarę w tajemnicę Zmartwychwstania Chrystusa. Wierzymy, że On zwyciężył śmierć, powstał z martwych, triumfuje. Nie ma Jezusa w grobie, On żyje. Wyznajemy tę prawdę i ogłaszamy światu, że Jego zwycięstwo jest wielkie, że Jego zwycięstwo przemieniło świat, przemienia nasze życie. Zmartwychwstały Chrystus także nas zaprasza, abyśmy powrócili do „swojej Galilei”, do miejsca, w którym dokonało się nasze spotkanie z Nim. Może warto odświeżyć sobie to miejsce, sytuację, a może godzinę, kiedy spotkaliśmy Jezusa, kiedy do nas przemówił po raz pierwszy. Może dziś to wydarzenie jest już przyćmione przez odległy czas, a nawet zapomniane w nadmiarze codziennych zajęć. Dziś na nowo Chrystus mówi do każdego z nas, „wróć do Galilei”, wróć swoją myślą, swoim sercem do momentu spotkania z Jezusem, kiedy poczułeś dotyk Jego miłości, ciepło Jego spojrzenia, wróć do chwili, która odmieniła twoje życie. Jezus chce ożywić w tobie radość z wyboru drogi z Nim, chce wlać w serce pokój i umocnić siły do dalszego kroczenia. On ukazuje, że wędrówka z Nim nie kończy się krzyżem, śmiercią choć może w czasie drogi napotykamy na trudności, cierpienia, niewygody, wyrzeczenia. Jezus do nas mówi: „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat». (J 16,33). Te słowa nas pouczają i dają nadzieję. Chrystus chce nam uświadomić, że z Nim i w Nim wszystko się dokonuje. On jest naszym Życiem i Zbawieniem.
Kochane Siostry, Drodzy Członkowie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety, Pan Jezus pragnie, abyśmy „poszli do Galilei swojego życia”, abyśmy spotkali się z żywym Jezusem, który tam na nas czeka. On chce, abyśmy na nowo uwierzyli, że z Nim w naszym życiu nie ma przegranej, że On jest naszą mocą, siłą, nadzieją. Jezus daje nam to zapewnienie, że nie wszystko w naszym życiu jest stracone. Nie ma takich ciemnych momentów, w których nie zapaliłoby się światło nadziei, nie ma takich krętych dróg, z których nie byłoby wyjścia. Trzeba nam tylko ponownie wrócić i pozwolić, aby Jezus jeszcze raz na nas spojrzał. Wyjdźmy Mu na spotkanie, pozwólmy na nowo pociągnąć się tej Miłości. Jezus mówi, „Jam zwyciężył świat” (J 16,33). Jeśli w to uwierzysz zwyciężysz razem z Nim.
Doświadczając prawdy zmartwychwstania w swoim życiu, bliskości Jezusa w codziennych obowiązkach oraz Jego łaski, jesteśmy wezwani, aby tę prawdę przekazywać dalej, dzielić się świadectwem. Jezus posyła nas jak niegdyś uczniów, posyła nas jak niewiasty i mówi: idźcie i głoście, idźcie i nauczajcie wszystkie narody… Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem (por. Mt 28, 19-20). Nie wolno nam stać w miejscu, nie możemy otrzymanego daru wiary, łaski spotkania z Jezusem zachowywać dla siebie czy przeżywać w pojedynkę. Bóg wybrał nas, objawia nam siebie i posyła, abyśmy byli Jego uczniami, Jego narzędziami. Chrystus Zmartwychwstały pragnie przez nas działać. Papież Franciszek ujmuje to w słowach: „Musimy wyjść na zewnątrz do tych ludzi z naszego miasta, których widzieliśmy na balkonach. Musimy wyjść z naszej skorupy i powiedzieć im, że Jezus żyje, że Jezus żyje dla niego, dla niej, i musimy powiedzieć to z radością… nawet jeśli myślą, że robisz z siebie wariata. Przesłanie Ewangelii jest szaleństwem, mówi św. Paweł. Życia nam nie starczy, by oddawać samych siebie i głosić, że Jezus przywraca życie. Musimy iść zasiewać w sercach nadzieję, musimy wychodzić na ulice. Musimy szukać ludzi”. To jest zadanie dla każdego z nas, dla każdego ucznia Chrystusa.
Kochane Siostry, Drodzy Członkowie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety z całego serca życzę, aby czas paschalny upływał w pokoju i miłej świątecznej atmosferze. Niech uderzenie rezurekcyjnych dzwonów napełni nasze serce nadzieją i pomoże nam świadczyć, że Chrystus prawdziwie zmartwychwstał, że żyje i jest blisko nas. Oby Zmartwychwstały umacniał nasze siły, wspierał w pomyślnym pokonywaniu napotykanych trudności, obdarzał zdrowiem oraz pokojem, który pozwoli nam i wszystkim, z którymi się spotykamy iść pewnie przez życie.
Łącząc się w tym świątecznym czasie zapewniam Kochane Siostry i wszystkich Członków Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety o pamięci w modlitwie. Przesyłam również wiele najlepszych życzeń od Sióstr z Zarządu Generalnego i wszystkich Mieszkanek z naszego domu.
oddana w Panu
S. M. Samuela Werbińska
przełożona generalna