Serdecznie pozdrawiamy z naszej placówki misyjnej w Paragwaju!
Mając na uwadze, że czas wakacji w Paragwaju jest nieco dłuższy niż w Europie, (spowodowane jest to wysokimi temperaturami) a także świadomość, że mało które dziecko ma możliwość spędzenia wakacji w innym miejscu niż dom rodzinny, również w tym roku zorganizowałyśmy półkolonie dla naszych ulubieńców.
Korzystając z ostatnich dni wakacji, chcemy podzielić się z Wami naszymi radościami. Mając na uwadze, że czas wakacji w Paragwaju jest nieco dłuższy niż w Europie, (spowodowane jest to wysokimi temperaturami) a także świadomość, że mało które dziecko ma możliwość spędzenia wakacji w innym miejscu niż dom rodzinny, również w tym roku zorganizowałyśmy półkolonie dla naszych ulubieńców. Półkolonia trwała dwa tygodnie i odbyła się w drugiej połowie stycznia. Zapisało się 62 dzieci, więcej nie byłyśmy w stanie przyjąć. Półkolonia odbywała się pod hasłem „Quien Soy? Y „Cómo soy?” czyli „Kim jestem? I Jaki jestem?”. W kolejnych dniach zgłębialiśmy tajemnice stworzenia i wielkiej miłości jaka Pan Bog ma względem nas, jesteśmy Jego Stworzeniem, Jego dziećmi, żyjemy w rodzinie ludzkiej, gdzie staramy się realizować nasze powołanie do człowieczeństwa zakorzenionego w Chrystusie a co za tym idzie być dobrym chrześcijaninem, bratem, siostrą, kolegą, przyjacielem, patriotą. Każdy dzień wypełniała modlitwa, radość, śpiew, zabawy i twórcza praca zespołowa bądź w grupie. Trzeba wspomnieć, że grupa była bardzo zróżnicowana pod względem wiekowym były czterolatki jak i dorastająca młodzież w wieku lat szesnastu. W niczym nie zakłóciło to wspanialej współpracy jaka mogłyśmy obserwować prowadzać zajęcia. Serce rośnie i raduje się widząc maleńkie owoce wielu lat posługi pośród tych najmłodszych, którzy dziś są już u progu opuszczenia gniazd. Dzieci doskonale się odnalazły w naszym Centro de Santa Isabel i jak mówiły dobrze się czuły ze sobą. Bardzo ważnym doświadczeniem było spotkanie się dzieci z dwóch warstw społecznych, dzieci z rodzin biednych i średnio zamożnych. Po raz kolejny potwierdziło się, że to my dorośli stawiamy mury, podkreślamy różnice czy separujemy się jedni od drugich zapominając ze wszyscy mamy tego samego Ojca w nieba i że wszyscy jesteśmy braćmi. Dzieci w żadnym momencie nie dały odczuć ani sobie, ani nam tych różnic. Wszyscy chętnie ze sobą się bawili, wspólnie dzielili ten sam stół i skromne drugie śniadanie. Wzajemnie się troszczyli jedni o drugich, szanowali i wspólnie spędzali czas. Uwieńczeniem naszej półkolonii była wyprawa na basen, który udostępniła nam jedna z rodzin. Ileż było radości, takie chwile dodają skrzydeł i pozwalają namacalnie zobaczyć sens naszego powołania. Jesteśmy wdzięczne Panu Bogu za ten ubogacający czas, którego byłyśmy częścią. Wdzięczne z możliwość realizowania naszego powołania pośród tych maluczkich i potrzebujących. Niech Pan będzie uwielbiony w sercach tych dzieci i naszych. Wszystkim którzy towarzyszą nam modlitwą, pamięcią, dobrym słowem czy materialnie serdecznie dziękujemy i razem z naszymi dziećmi pamiętamy w modlitwie. Szczęść Wam Boże.
Wspólnota Sióstr z Paragwaju
