Odnowić się ku głębszemu poznaniu Boga – Seminarium 2019 r.
Po zakończeniu rekolekcji nasza wspólnota seminaryjna wyruszyła na oczekiwaną pielgrzymkę do Asyżu, gdzie wśród uliczek spacerował niegdyś św. Franciszek.
Pierwsze kroki skierowałyśmy do Bazyliki św. Franciszka, gdzie o. Jacek Pinkosz z pasją i oddaniem przybliżył nam historię oraz walory architektury tego świętego miejsca. Następnie udałyśmy się do kaplicy relikwii na Eucharystię. Kolejnym miejscem zwiedzania był kościół św. Rufina, a później Bazylika św. Klary, gdzie spoczywa jej ciało, a także kościół San Damiano, gdzie zmarła ta wielka i wszystkim znana święta. Nawiedziłyśmy też Bazylikę Matki Bożej Anielskiej – Porcjumkula miejsce ważne dla św. Franciszka. Był to dla nas czas modlitwy i uwielbienia Boga w pięknie Jego stworzenia i wpatrywania się w przykład tych, którzy radykalnie poszli za Jezusem oddając Mu życie. W tych pięknych miejscach modliłyśmy się o dar jedności i pokoju na całym świecie.
Wielkim przeżyciem była dla nas Msza św. w Bazylice św. Piotra przy grobie św. Jana Pawła II, którą sprawował o. Zdzisław Kijas. Przez wstawiennictwo naszego wielkiego rodaka prosiłyśmy o potrzebne łaski dla naszych najbliższych i tych, którzy prosili nas o modlitwę. Św. Janowi Pawłowi II zawierzałyśmy dzieła naszego Zgromadzenia i prosiłyśmy o nowe powołania do naszej elżbietańskiej wspólnoty. Były to chwile głębokich przeżyć, podczas których dziękowałyśmy dobremu Bogu za życie i pontyfikat Jana Pawła II. Na koniec odśpiewałyśmy „Barkę”- ulubioną piosenkę Papieża. Z kopuły Bazyliki św. Piotra podziwiałyśmy piękną panoramę Rzymu.
Tego samego dnia miałyśmy niezwykle ciekawe spotkanie z ks. Prałatem Waldemarem Turkiem pracownikiem z Sekretariatu Stanu. Ksiądz opowiadał nam o funkcjonowaniu Kurii Rzymskiej. Z tego wykładu wyniosłyśmy nie tylko wiadomości na temat funkcjonowania poszczególnych Kongregacji i Dykasterii, ale także zrozumiałyśmy idee i cel, który przyświeca im w codziennej pracy dla dobra Kościoła na całym świecie. Siostry miały wiele pytań dotyczących rzeczywistości, która wydawać się może tak odległa, ale w praktyce jest nam bardzo bliska.
Podczas wykładów z Siostrą Radną M. Paulą pochylałyśmy się nad zagadnieniem charyzmatu jako daru udzielonego przez Boga poszczególnym osobom i całym wspólnotom. Rozważałyśmy piękno elżbietańskiego charyzmatu przekazanego nam przez Matki Założycielki. Wymieniałyśmy się doświadczeniami, spostrzeżeniami wypływającymi z naszej codzienności. Przedpołudniowe wykłady zakończyłyśmy adoracją w kaplicy, a klęcząc przed relikwiami bł. Mari Luizy prosiłyśmy Pana Boga, abyśmy tak jak wcześniejsze pokolenia Sióstr elżbietanek umiały z zapałem i z oddaniem realizować nasz charyzmat dla dobra Kościoła i ludzkości. Z Siostrą Radną M. Paulą poruszałyśmy też temat Historii Zgromadzenia, Mariologii i Formacji Permanentnej.
Na wykładach z Siostrą Radną M. Weroniką poruszyłyśmy kwestię duchowości naszego Zgromadzenia, ślubów zakonnych, Kapituły odnowy i Duszpasterstwa powołań. Siostra Radna M. Weronika uświadomiła nam, że nasza duchowość jest bardzo bogata, oparta na Ewangelii oraz na kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusa i kulcie Maryjnym. Szczegółowo rozmawiałyśmy jak należy przeprowadzić kapitułę odnowy i kapitułę spraw. Regularne przeprowadzanie kapituł jest bardzo ważne, bo dzięki nim tworzymy relacje, dojrzewamy i umacniamy wspólnotę. Ciekawym doświadczeniem był temat duszpasterstwa powołań, który rozpoczęłyśmy od przedstawienia scen biblijnych powołań. Był to punkt wyjścia do zrozumienia piękna i wartości naszego powołania.
Zwiedziłyśmy też urocze zabytki Rzymu: Forum Romanum, Koloseum, Kapitol, Plac Wenecki, Awentyn, Katakumby, Muzea Watykańskie. Byłyśmy również w miejscu uwięzienia i ścięcia św. Pawła. Wielką radością była dla nas pielgrzymka do San Giovanni Rotondo, gdzie żył, pracował, zmarł i nadal czyni cuda św. Ojciec Pio. Przewodnik o. Zbigniew- kapucyn opowiedział nam o życiu tego wielkiego świętego. W antycznym kościółku, w którym dawniej św. Ojciec Pio odprawiał Msze św. także my uczestniczyłyśmy w Mszy św. zanosząc do Boga nasze modlitwy. Nasz szlak pielgrzymkowy prowadził też na Mentorellę, ulubione miejsce św. Jana Pawła II, gdzie wśród pięknych gór położone jest Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej.
O. Zdzisław Kijas wprowadził nas w zagadnienie “Wspólnota jako dynamika wewnętrzna i misja do świata” oraz “Co zniewala wolną wolę”. Ojciec bardzo mocno podkreślił, że mamy być odpowiedzialne za Zgromadzenie i powołanie, aby współuczestniczyć w budowaniu wspólnoty. Kolejnym wykładowcą był o. Edward Czaja, który poruszył temat rad ewangelicznych w życiu osobistym i wspólnotowym. Wykładowca przypomniał, że nie żyjemy dla siebie, ale dla chwały Bożej i potrzeba osobistej troski, aby upodobnić się do Chrystusa. Potrzeba samotności, aby spotkać się z Bogiem i potrzeba pragnienia serca, aby zachwycić się i zdać się tylko na Boga. O działalności Trybunału Stolicy Apostolskiej mówił nam Ks. Paweł Malecha, który przedstawił nam sytuację prawną Stolicy Świętej. Podkreślił sylwetkę Wielkiego Papieża –naszego rodaka i innych świętych, którzy odegrali znaczącą rolę w historii Kościoła.
Błogosławione dni odnowy duchowej dobiegły do końca, a nasze serca przepełnione są wdzięcznością za ten podarowany nam przez Zgromadzenie czas. Najpierw dziękujemy samemu Bogu, który nas prowadził i umacniał swoim słowem, podczas Eucharystii, modlitwy, adoracji Najświętszego Sakramentu. Ten czas był przeniknięty Jego obecnością i Ojcowską miłością, której mocno doświadczałyśmy. Dziękujemy Przewielebnej Matce Generalnej M. Samueli Werbińskiej za zaproszenie nas do udziału w odnowie duchowej. Słowa szczególnych podziękowań kierujemy do naszych Kochanych Sióstr Radnych: M. Pauli i M. Weroniki za przygotowanie i poprowadzenie Seminarium. Z całego serca dziękujemy Kochanym Siostrom Radnym za poświęcony nam czas, podejmowany trud, dobrą organizację, życzliwość, bogactwo duchowe jakim się z nami dzieliły, siostrzaną obecność, ogromną troskę jaką nas otaczały i za modlitwę, jaką codziennie nas obdarzały. Nasze podziękowania kierujemy również do Siostry Prowincjalnej M. Luci, Siostry Przełożonej i wszystkich Sióstr z domu prowincjalnego w Rzymie, za otwarte serca, wielką troskę o nas oraz stworzenie nam dobrych warunków do przeżycia czasu Seminarium. Dziękujemy naszym Kochanym Siostrom Prowincjalnym, Siostrze Regionalnej i wszystkim Siostrom, które w tym wyjątkowym dla nas czasie wspierały nas modlitwą, abyśmy mogły w tak pięknym, historycznym i uświęconym miejscu uczestniczyć w odnowie duchowej. Niech dobry Bóg wszystkim udziela obficie swojej łaski.
W imieniu Sióstr Seminarzystek
Siostra M. Fides Cyrulak
