Rzym, Uroczystość Zesłania Ducha Świętego 2018 r.

Kochane Siostry, Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety,

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego kończy przeżywany w liturgii Kościoła czas wielkanocny i wprowadza nas w okres zwykły. W tym dniu z wdzięcznością i radością wspominamy wylanie Ducha Świętego na zgromadzonych Apostołów i łączymy się we wspólnym uwielbieniu Boga za dary jakie sami otrzymaliśmy podczas sakramentu bierzmowania, kiedy to także na nas zstąpił Duch Święty. Mocą Jego daru jesteśmy świadkami Zmartwychwstałego Chrystusa. Dziś, w niedzielę Zesłania Ducha Świętego gromadzimy się w kościołach parafialnych lub w kaplicach zakonnych na Eucharystii, jak gdyby w nowym Wieczerniku, aby każdy z nas został odnowiony w duchu mądrości i rozumu, w duchu właściwych decyzji i męstwa, w duchu umiejętności i pobożności, w duchu świętej bojaźni Bożej! (por. Benedykt XVI, 2008 r.).

Kościół w niezwykle bogatej i w różnorodnej ikonografii przedstawia wydarzenia związane z Zesłaniem Ducha Świętego. Na wielu ikonach możemy zauważyć Apostołów siedzących, bądź klęczących blisko siebie podczas modlitwy, a pośród nich jest obecna także Maryja. Scena ta przedstawia jedność Uczniów Chrystusa, którzy według zapisu św. Łukasza: znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu (Dz 2,1b). Jak podaje nam tradycja, był to Wieczernik, wysoka i przestronna sala znajdująca się na górze, która służyła do modlitwy i różnego rodzaju zebrań.

Młody Kościół trwał razem na modlitwie i w oczekiwaniu na przyjście Pocieszyciela. Wszyscy Apostołowie byli zgromadzeni w jednym miejscu i nie było to przypadkowe, ale pełne wiary i ufności oczekiwanie na spełnienie się obietnicy Mistrza. Doskonale pamiętali oni słowa Jezusa, że gdzie dwaj albo trzej zebrani są w Jego imię, tam On jest pośród nich (por. Mt 18,20). Ta wspólna modlitwa miała ogromną moc. Sam Jezus mówił: jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec (Mt 18,19). Wielka wiara i nadzieja wypełniała serce Apostołów trwających na modlitwie.

Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru (Dz 2,2a), który pojawił się w Wieczerniku zaskakując Uczniów. Nie dało się zaprogramować tego spotkania, Duch Święty przychodzi bez uprzedzenia, niespodziewanie. Jezus udziela swego Ducha każdemu kto czuwa i jest otwarty na Jego przyjęcie. Tak też zaznacza św. Łukasz, że w dniu Pięćdziesiątnicy wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym (Dz 2,4) a wraz z Apostołami również Maryja. Bóg spełnił swoją obietnicę wobec tych, którzy z miłością, wiernością i ufnością modlili się. Obiecany Duch Święty napełnił ich serca męstwem i uzdolnił do dawania świadectwa. Potężna moc Ducha była dla młodego Kościoła siłą do wyjścia z ukrycia i głoszenia Królestwa Bożego. Apostołowie odważnie opowiadali o tym, co przeżyli w minionych dniach i dawali świadectwo o Chrystusie.

Trwający na modlitwie Kościół przypomina nam o ogromnej roli wspólnotowej modlitwy i uczy nas w jaki sposób powinniśmy przygotowywać się do różnych ważnych wydarzeń w naszym życiu. Wspólnota, która modli się razem ma ogromną moc, daje świadectwo i uprasza dary Boga. Dlatego od początku istnienia naszego Zgromadzenia, wspólna modlitwa była istotnym elementem, centrum naszego życia zakonnego (K 40). Nasze Matki Założycielki dając początek Zgromadzeniu wspólnie odmówiły Akt zawierzenia i poświęciły siebie oraz powstające dzieło Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Wczytując się w „porządek dnia” zauważamy, że od porannych godzin i w wyznaczonym czasie w ciągu dnia, Siostry gromadziły się na modlitwę, a wieczorem robiły przed Bogiem rachunek sumienia z minionego dnia. Modlitwa zawsze stanowiła istotny rys kształtujący elżbietańską Wspólnotę. Dzisiaj, my również zbieramy się w naszych Wieczernikach i zjednoczone z Chrystusem,…stajemy przed Ojcem w akcie adoracji, uwielbienia i dziękczynienia (K 47), wypraszamy potrzebne łaski i pytamy Boga o Jego wolę wobec nas. Jest to dobra droga, która pogłębia naszą duchowość, umacnia nas i jednoczy między sobą. Święty Jan Paweł II pisał: Modlitwa uczy Bożych metod działania, oczyszcza ze wszystkiego, co oddziela od Boga i ludzi, co zagraża jedności. Modlitwa chroni przed pokusą małoduszności, ciasnotą serca i umysłu; ona wznosi spojrzenie człowieka do oglądu spraw z Bożej perspektywy i toruje drogę łasce Bożej do serca człowieka.

Kochane Siostry, Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety, trwanie razem na modlitwie to nie tylko fizyczna obecność, zewnętrzny znak wspólnoty, ale też i duchowe pragnienie jedności. Wszystko to ma się dokonywać na wzór pierwotnego Kościoła, który ożywiony był jednym duchem i jednym sercem, a jego dążeniem było mieć wszystko wspólne (por. Dz 4,32). Ważna jest więc troska, aby nasza modlitwa była piękna, głęboka, aby nasze myśli, umysł i serce były przy Bogu. Podczas trwania na modlitwie Duch Święty napełnia nasze serca odwagą i męstwem, abyśmy pomimo naszych słabych sił potrafili opierać się temu co przeszkadza nam być blisko Boga. Dzięki Jego mocy będziemy umieli zdobywać świat dla Jezusa oraz sami wzrastać w łasce i świętości.

Zachęceni przez Chrystusa do czuwania na modlitwie otwierajmy nasze serca i umysły na te dary, którymi chce nas obdarzyć Duch Święty, abyśmy tak jak Apostołowie z zapałem i radością umieli świadczyć o Jezusie. Naszym gorliwym życiem, ofiarną posługą i przykładem poświęcenia dla dobra innych potwierdzajmy, że staliśmy się godnymi mieszkaniami Ducha Świętego.

Kochane Siostry, Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety, życzę wszystkim błogosławionej, radosnej i bogatej w duchowe przeżycia Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Niech Pocieszyciel, którego tak bardzo potrzebujemy zstąpi na każdego z nas i stale nam towarzyszy zwłaszcza w chwilach trudnych i w cierpieniu. Jego potężna siła niech nas umacnia i prowadzi przez życie oraz nieustannie wspomaga w wykonywaniu codziennych obowiązków. Duch Święty, który przyczynia się za nami w naszych błaganiach (Rz 8,26b), niech będzie zawsze z nami, także w czasie naszego trwania na modlitwie, aby w owym dniu wszyscy poznali, że jesteśmy w Jezusie, tak jak On jest w Ojcu (por. J 14,20). Niech radość, dobroć, cierpliwość, wierność, pokój i miłość, które są owocami Ducha Świętego wypełniają nasze życie, życie naszych Wspólnot oraz naszych rodzin.

Łącząc się w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego w modlitewnym czuwaniu przesyłam wiele serdecznych pozdrowień także od Sióstr z Zarządu Generalnego i całej Wspólnoty Sióstr z domu generalnego,

oddana w Chrystusie
S.M. Samuela Werbińska
przełożona generalna

źródło