Rzym, w uroczystość św. Elżbiety 2023 r.

Kochane Siostry,
Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety,

Z radością obchodzimy coroczną uroczystość św. Elżbiety Węgierskiej, patronki naszego Zgromadzenia oraz Wspólnoty Apostolskiej. Przywołujemy dziś na pamięć wielką świętą, która wciąż zachwyca nas swoją wrażliwością na los pokrzywdzonych. Pracując do ostatnich dni swego życia św. Elżbieta z oddaniem pielęgnowała chorych i cierpiących, spełniając przy nich wszystkie posługi. Jej życie „było świadectwem, radykalnym byciem „dla” innych.” (Źródła duchowości Europy). W boleściach i ranach cierpiących zawsze dostrzegała rany i cierpienia samego Chrystusa, którego kochała ponad wszystko, aż do końca swoich dni. Jej życiowym mottem stały się słowa Mistrza: „Wszystko cokolwiek uczyniliście jednemu z Moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40), dlatego każdy najbiedniejszy, chory, trędowaty, kaleki był dla niej Jezusem, którego dotykała. Obchodząc uroczystość św. Elżbiety pragniemy nie tylko wspominać jej wielkie czyny, ale chcemy zgodnie z naszym charyzmatem naśladować jej miłosierdzie i służyć najbardziej potrzebującym.

Chrystus do zebranych w domu Szymona „Trędowatego” powiedział: „Ubogich zawsze macie u siebie” (Mk 14, 7) a wszystkich chorych, cierpiących, których przynosili do Niego uzdrawiał (Mt 4, 24). Ewangelia w wielu miejscach ukazuje nam postawę Jezusa pełnego miłosierdzia i troski o drugiego człowieka. On nie pozostawał obojętny wobec ludzkiego bólu i bezradności, zależało Mu zarówno na zdrowiu ciała jak i duszy człowieka, dlatego szukał tych, którzy znajdowali się w potrzebie. Pan Jezus nie zatrzymywał się w jednym miejscu, ale przechodził przez miasta, ponieważ jak sam powiedział: „przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19, 10). Na innym jeszcze miejscu mówił: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. (Łk 5, 31). On widział wszystkich zagubionych, będących w potrzebie, opuszczonych, pełnych niepokoju, lęku i beznadziei. Jezus, który sam tak wiele wycierpiał doskonale rozumiał potrzeby człowieka dotkniętego cierpieniem. Pochylał się nad ludzkimi niedomaganiami, umacniał w chwilach słabości, leczył rany, z miłością uzdrawiał zranione grzechem serce. Na koniec przykazał swoim uczniom, aby szli i uzdrawiali, aby także oni czynili to, co On sam czynił wobec bliźnich.
Jakże dziś wyraźnie wybrzmiewają Chrystusowe słowa: „Ubogich zawsze macie u siebie” (Mk 14, 7). W miejscach naszej posługi, w prowadzonych przez nas dziełach, w naszych miastach i miejscach zamieszkania spotykamy ludzi będących w potrzebie. Chorzy, niepełnosprawni cierpiący w szpitalach, samotni, starsi przebywając w naszych ośrodkach, dzieci porzucone przez rodziców i kalekie w domach prowadzonych przez nasze siostry, dzieci i młodzież przy parafiach i szkołach, ale też siostry w naszych Wspólnotach, każdy z nas potrzebuje zainteresowania, pomocy, opieki, spojrzenia dobroci i życzliwych gestów. Często potrzebujący to nasz brat i siostra, to ktoś z najbliższego otoczenia, może być to osoba, z którą od dłuższego czasu nie potrafię się pojednać. Chrystus mówi ubogich macie u siebie, wystarczy otworzyć oczy, wyjść poza siebie, aby podzielić się dobrem, radością, uśmiechem, pojednaniem.

Św. Elżbieta nie czyniła rzeczy niemożliwych, podobnie i my – wystarczy, że uczynimy coś co jest w zakresie naszych możliwości, a to może odmienić świat wokół nas oraz przynieść pomoc innym i nam. Aby pomóc człowiekowi trzeba się do niego zbliżyć, pochylić się nad nim, spojrzeć mu w oczy. Takie zbliżenie pomaga nam rozpoznać Chrystusa w bliźnich, widzieć Jego twarz. Św. Elżbieta uczy nas jak żyć, jak postępować, jak nieść pomoc innym. Ona jest dla nas drogowskazem wskazującym kierunek działania. Zgodnie z jej duchem i naszym charyzmatem jesteśmy powołani, aby udzielać pomocy osobom chorym i cierpiącym, wszędzie tam, gdzie się znajdują (zob. Matka Franciszka 06.1875). Zadajmy sobie pytanie – czy kiedykolwiek w swoim życiu dostrzegliśmy w oczach potrzebujących twarz Chrystusa? Czy zrodziło się w nas pragnienie powrotu do tych ludzi, aby z nowym zapałem, z nową siłą pomagać im? Czy jesteśmy otwarci i gotowi do pojednania z bliźnimi, aby w naszych sercach panował pokój? Jeśli takie uczucia są nam obce, to warto na modlitwie prosić Jezusa, aby pozwolił nam spotkać siebie w drugim człowieku. Takie spotkanie i zrozumienie tej tajemnicy pomoże nam z jeszcze większym zaangażowaniem, poświęceniem iść i czynić dobro, które jest naszym wyzwaniem.

Korzystając z okazji wyrażam ogromną wdzięczność wszystkim Kochanym Siostrom i Członkom Wspólnoty Apostolskiej za modlitwy zanoszone w intencjach XXVI Kapituły Generalnej. Podczas obrad został wybrany Nowy Zarząd Generalny, w skład którego wchodzą:
Wikaria Generalna M. Weronika Tomczyk,
Radna Generalna M. Katarzyna Mróz,
Radna Generalna M. Patrycja Sobinek,
Radna Generalna M. Aleksandra Leki.
oraz zostały mianowane:
Sekretarka Generalna M. Ewelina Sprada,
Ekonomka Generalna M. Anna Hałabis.
Wszystkie Kochane Siostry proszę o modlitwę za nowy Zarząd Generalny.

Słowa ogromnej wdzięczności ponownie kieruję do Przewielebnej Matki M. Samueli Werbińskiej. Dziękuję Jej za wieloletnią, niestrudzoną i pełną oddania posługę oraz ogromną troskę o dobro Zgromadzenia i każdej poszczególnej Siostry. Dziękuję także Drogiej Siostrze M. Pauli Zaborowskiej – byłej Radnej Generalnej i Drogiej Siostrze M. Annie Barełkowskiej – byłej Sekretarce Generalnej, za ich wkład pracy, zaangażowanie, poświęcenie i ofiarną posługę w trosce o dobro naszego Zgromadzenia.
Kochane Siostry, Drodzy Członkowie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety w dniu uroczystości św. Elżbiety życzę nam wszystkim wstawiennictwa naszej Patronki w intencjach i sprawach jakie nosimy w sercu. Niech jej przykład życia pociąga nas do radosnej i ofiarnej służby drugiemu człowiekowi. A Boże błogosławieństwo niech obficie nam towarzyszy, będzie siłą do dzielenia się nadzieją i miłością w innymi.

Łącząc się duchowo z Kochanymi Siostrami i Drogimi Członkami Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety w przeżywaniu naszych elżbietańskich uroczystości przesyłam w imieniu Sióstr Radnych Generalnych i wszystkich Sióstr z domu generalnego najserdeczniejsze pozdrowienia,

oddana w Panu
s. M. Rafaela Fischbach
przełożona generalna