Pan jest blisko

Adwent to wyjątkowy czas oczekiwania – pełen nadziei, skupienia i światła, które powoli rozprasza ciemność. W Tanzanii, gdzie posługują nasze Siostry Misjonarki, przeżywa się go inaczej niż w Europie, ale z tą samą wiarą i miłością. Mimo braku śniegu i świątecznych dekoracji, serca biją tu w rytmie adwentowej tęsknoty – za Bogiem, który jest blisko. W Tanzanii Siostry dzielą się z ludźmi codziennością Adwentu: uczą modlitwy i śpiewu. Prosty wieniec adwentowy z lokalnych materiałów staje się symbolem nadziei. Cztery świece – nadzieja, pokój, radość i miłość – zapalane są z dziećmi i dorosłymi podczas wspólnych spotkań jako znak wiary, że Bóg przychodzi, mimo ciemności. Katechezy dla dzieci odbywają się często pod gołym niebem. Siostry uczą je, że Adwent to czas przygotowania serca. Dzieci z entuzjazmem śpiewają: “Yesu anakuja – Jezus nadchodzi!”, uczą się pieśni po polsku i w suahili, wykonują własnoręczne lampiony, a przez to poznają głębię chrześcijańskich symboli.  W tym roku ważnym elementem przygotowań było również tworzenie własnoręcznie wykonanych ozdób świątecznych. Zgodnie z naszą charyzmatem, cały dochód z ich sprzedaży przeznaczony został na pomoc chorym i najbardziej potrzebującym. Dzięki życzliwości darczyńców i zaangażowaniu lokalnej wspólnoty, udało się zakupić żywność dla osób niepełnosprawnych, ubogich, a także dla rodzin wielodzietnych – w naszym kontekście to często rodziny wychowujące sześcioro lub więcej dzieci. Z pozyskanych środków planujemy również zakup obuwia i odzieży dla pobliskiego domu dziecka, w którym na stałe mieszka 17 dzieci, a pomoc udzielana jest również około 80 dzieciom ulicy. To konkretna odpowiedź na adwentowe wezwanie do miłości czynnej i żywej. Szczególnym momentem dla naszej Wspólnoty była Niedziela Gaudete – niedziela, która mówi raduj się bo „Pan jest blisko”. To radość tych, którzy jeszcze nie widzą, a już wierzą. Tych, którzy czuwają, kochają i potrafią czekać. W Tanzanii Adwent ma smak prostoty i zaufania. To wiara, która nie potrzebuje wielu słów, ale trwa w śpiewie, modlitwie i wspólnym oczekiwaniu. Tam rodzi się prawdziwa radość – nie ta hałaśliwa, lecz cicha i głęboka, jak cisza serca, które wie, że nie czeka na próżno.

„Pan jest blisko – bliżej niż zmęczenie nadzieją, bliżej niż wszystko, co w nas niedokończone.”
To właśnie jest Adwent – nawet jeszcze noc, a już brzask.