100 lat posługi elżbietańskiej na ziemi Litewskiej
23 czerwca 2024 r. w kościele pod wezwaniem Świętego Kazimierza na Aleksotas w Kownie dziękowałyśmy Bogu za 100 lat posługi naszego Zgromadzenia na Litwie.
W uroczystej Eucharystii sprawowanej pod przewodnictwem J.E. Ks. Bp. Rimantasa Norvila uczestniczyła Siostra Wikaria M. Samuela Werbińska, poprzednia przełożona generalna, Siostra Prowincjalna M. Józefina Janik, Siostry z Prowincji Wrocławskiej, które na przestrzeni minionych lat posługiwały na Litwie, Kapłani, rodzina, przyjaciele i ludzie, z którymi Siostry współpracują na co dzień.
Historia pracy Sióstr na Litwie sięga roku 1924, kiedy to generał Wojska litewskiego lekarz Vladas Nagevičius, niemiecki jezuita ks. Jan Kipp oraz dyrektor szpitala wojskowego w Kownie lekarz Kazys Oželis, zwrócili się z prośbą do żony prezydenta Republiki Litewskiej Sofji Smetonienė, aby sprowadzić Siostry Elżbietanki z Królewca na Litwę, by uczyły personel pielęgniarstwa. W tym czasie Siostry Elżbietanki były na tych terenach znane jako najlepsze pielęgniarki, ponieważ prowadziły szkołę pielęgniarską przy klasztorze w Królewcu. W 1924 roku na Litwę przyjechały z Królewca trzy pierwsze Siostry pochodzenia niemieckiego: Siostra M. Masalina, Siostra M. Gerarda oraz Siostra M. Terezja. Podjęły pracę w szpitalu św. Łukasza w Kownie. Siostry wysyłały młode dziewczyny na szkolenie do szkoły pielęgniarskiej do Królewca, gdzie niektóre z nich rozeznały swoje powołanie zakonne i wstąpiły do naszego Zgromadzenia. W tym okresie na Litwie było 15 sióstr pochodzenia litewskiego, utworzono 4 placówki w: Šilutė, Jurbarkas, Kowno, Švėkšna. Siostry pracowały również w nuncjaturze apostolskiej w Kownie, prowadziły dom dziecka, przygotowywały dzieci i młodzież do sakramentów, a także budowały szpital w Švėkšnie. To miejsce jest dla nas bardzo ważne. Właśnie tu nasza Siostra M. Bonita wybudowała pierwszy szpital na ziemi żmudzkiej. Cieszyła się przychylnością Biskupów i Kapłanów oraz miała pozowlenie na zbiórkę pieniężną na szpital, dzięki czemu udało jej się sprostać wyzwaniu.
W 1944 rok przyszedł okres nacjonalizacji własności: szpital i klasztory zostały zabrane Siostrom, którym zakazano żyć we wspólnotach. Siostry mussiały wrócić do swych rodzinnych domów; zabroniono nosić strój zakonny. Raz w tygodniu, w niedzielę Siostry mogły spotkać się, ubrane w świeckie ubrania. Śluby zakonne były składane w zamkniętym kościele, w obecności Kapłana i Sióstr. Jedynie wtedy zakładały habit.
W 1990 rok przyszła upragniona wolność. Dzięki staraniom naszej Siostry M. Joany Liaukiutė udało się odzyskać klasztor w Kownie. Siostra M. Joana po raz pierwszy ubrała habit i w 1992 roku wzięła udział w Kapitule Generalnej w Rzymie. W tym czasie na Litwę, do budowania wspólnoty zakonnej, przyjechały pierwsze Siostry z Polski: Siostra M. Honorata Sikora i Siostra M. Jolenta Fałat. Później dołączyły Siostra M. Edmunda Podolska i Siostra M. Angela Łesiów. Czas niepodległości był owocny – przyszły nowe powołania. Siostry w Kownie przez dwadzieścia lat prowadziły dom starców dla kobiet, pracowały w szkołach. W 2005 roku powstała nowa placówka w Alytusie. Tutaj Siostry posługują przy parafii Świętego Kazimierza, katechizują dzieci i młodzieży, pracują w szkole i przy parafii.
Dziękujemy dobremu Bogu za 100 lat posługi naszych Sióstr na ziemi litewskiej. Niech Bóg będzie uwielbiony za nasze pierwsze Siostry, które tworzyły początki Zgromadzenia tu, na Litwie. Składamy wyrazy wdzięczności śp. Matce M. Margaricie Wiśniewskiej i Siostrze M. Cyryli Szakoła, które w latach 80-tych szukały naszych Sióstr na Litwie oraz wszystkim, którzy przyczynili się, aby nasze wspólnoty na Litwie trwały i służyły na większą chwałę Bożą.
S.M. Daniela Ovčarova
