Lipiec 2024 – SŁOWO, które daje moc.
„Tym, którzy Je przyjęli, dało moc” (J 1, 12).
Logos może działać jedynie w tych, którzy otworzą swoje serce na wewnętrzną przemianę, upodobniając się do Niego. „Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich. To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie” (Flp 2, 4-8). Jesteśmy wezwane nie tylko do przyjęcia Słowa, ale też do naśladowania Jego życia uniżonego i pełnego ofiarnej służby. Kto naśladuje miłującego i pokornego Jezusa, ten naprawdę przyjmuje odwieczne Słowo i staje się do Niego podobnym. Podobieństwo do Logosu uniżonego i ogołoconego to szczególny rys elżbietańskiej duchowości. Matki Założycielki, wpatrzone w świętą Elżbietę Węgierską, wyznaczyły nasz kierunek duchowy: ofiara, wynagrodzenie i służba, zapraszając każdą siostrę do upodabniania się do Logosu. „Nie lękajmy się żadnej niewygody i ofiary. Nie odstrasza nas nawet myśl, że choroba pierwszego podopiecznego, który zażąda pomocy, może być przyczyną naszej śmierci” (bł. Maria Luiza Merkert).
Na ile upodabniam się do Jezusa ogołoconego i odrzuconego? W jakich przestrzeniach mojego życia składam Bogu ofiarę? Za kogo najchętniej potrafię przyjmować cierpienie w duchu wynagrodzenia?
