Rzym, w Święto Nawiedzenia NMP, 2022 r.

Kochane Siostry,

Dziś, w liturgiczne wspomnienie Święta Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, nasza elżbietańska wspólnota jednoczy się na modlitwie. Nasz wzrok kierujemy na Maryję, która z potrzeby serca biegnie do Ain Karem, aby podzielić się ze swoją krewną radosną nowiną o Zwiastowaniu, a także, aby być w tym szczególnym czasie przy potrzebującej Elżbiecie.

Tak wiele wydarzyło się w życiu Maryi. Już u początku Jej młodego życia niespodziewanie usłyszała od Anioła słowa: „oto poczniesz i porodzisz Syna…, który będzie nazwany Synem Najwyższego…” (Łk 1,31-32). Jakże musiało Ją to pozdrowienie zaskoczyć, zadziwić. Ona uboga dziewczyna, a Jej Syn, Synem Najwyższego. Maryja bardzo dojrzale i z pokorą przyjmuje to zadanie odpowiadając: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38). To, czego Maryja doświadczyła, niewątpliwie stało się przedmiotem Jej rozważań podczas długiej podróży z Nazaretu do Ain Karem.

Obydwie niewiasty: Maryja i Elżbieta były posłuszne Duchowi Świętemu. Po wejściu Maryi do domu Elżbiety i Zachariasza, rozległ się okrzyk zachwytu nad Bożą tajemnicą: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona” (Łk 1,42). Elżbieta napełniona Duchem Świętym pozdrowiła Maryję, która w odpowiedzi wyśpiewała pełen uwielbienia i wdzięczności hymn „Magnificat”. To z obfitości serca mówią usta Maryi (por. Łk 6,45). Wyraża Ona swoją radość, wzruszenie wobec nieskończonej dobroci Boga i wielbi Go za wszystko co On dla Niej uczynił. Maryja wypowiada z głębi serca to czego doświadczyła, co przy Zwiastowaniu stało się Jej udziałem.

Ewangelista przytacza słowa Jezusa, który mówi: „dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy” (Mt 12,35). Serce Maryi jest piękne, czyste, pełne Boga, dlatego z Jej serca wydobywa się piękno uwielbienia i czci Tego, który obdarzył Ją tak wielką łaską. W sercu człowieka rodzą się dobre lub złe myśli, a wypowiadane słowa są wynikiem procesów myślowych. Myśl wyraża się słowem, a słowa zamieniają się w czyny. To czym człowiek każdego dnia karmi swojego ducha, wpływa na to, co przechowuje w swoim sercu. Zatem usta wyrażają myśli i uczucia, które ujawniają nasze postawy wobec wielu spraw. Zrozumiałe zatem, że serce jest terenem walki pomiędzy dobrem a złem. To wewnętrzne rozdarcie opisuje św. Paweł: „Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać ‑ nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę” (Rz 7,18-19). Każdy z nas odczuwa, to duchowe rozdarcie, dlatego ważne jest, aby w takich chwilach umacniać się Słowem Boga, Eucharystią, szukać oczyszczenia serca na modlitwie oraz podążać drogą pokory. Musimy dbać o czystość serca, aby z niego wypływały dobre i szlachetne słowa. Jeśli nasze serce będzie przepełnione miłością, wówczas to co będziemy mówić o innych, będzie dobre. Nasze oceny nie będą krzywdziły innych, nie będą obnażały błędów czy słabości, ale będą szukały tego, co jest dobre w osobach, o których mówimy. Bardzo ważna jest więc troska o nieustanne wzrastanie w wierze, aby Bóg mieszkał w naszych sercach. Nie można zapomnieć, że myśli i słowa ludzkie mają potężną moc, dlatego musimy starać się panować nad naszymi myślami, a wtedy nasze słowa będą właściwe.

Św. Mateusz przypomina nam: „z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu” (Mt 12,36). Niestety, żyjemy w świecie ogromnej dezinformacji, wypowiadanych kłamstw, oszczerstw na różnych płaszczyznach życia. Musimy strzec się takich postaw w naszych rodzinach, wspólnotach zakonnych, miejscach pracy. Potrzeba nam większej samokrytyki i dużej czujności, gdy chodzi o wypowiadane przez nas opinie o innych, aby naszymi słowami nikogo nie skrzywdzić. Unikajmy wielomówstwa, bo lepiej jest dwa razy pomyśleć, zanim się coś powie. Miejmy na uwadze przysłowie: „nie czyń drugiemu, co tobie nie miłe”.

Maryja uwielbiała Boga i z szacunkiem oraz z miłością zwracała się do innych. Nie można uwielbiać Boga, a jednocześnie ranić innych słowami czy kłamstwem. Jezus przypomina nam, że na podstawie wypowiadanych słów będziemy uniewinnieni lub osądzeni (por. Mt, 12,37). Jeśli pragniemy posiadać pokój serca i dobrze spoglądać na bliźnich, potrzebujemy wyciszenia, milczenia oraz zanurzenia się w modlitwie. Troszcząc się o życie duchowe, powinniśmy starać się być ludźmi o prawym sercu, wewnętrznie zintegrowanymi i emocjonalnie dojrzałymi. Winniśmy także pielęgnować w sobie pozytywne nastawienie do życia, do ludzi, a wtedy nasze słowa będą przeniknięte dobrocią i serdecznością wobec współsióstr oraz tych, których Bóg stawia na naszej drodze.

Kochane Siostry, wpatrując się w Maryję, która poszła z pośpiechem do Elżbiety, ponieważ miała do spełnienia misję zaniesienia człowiekowi Jezusa, uczmy się wychodzić do innych z miłością i troską. Dzielmy się dobrem, podnośmy na duchu, pocieszajmy, pokrzepiajmy wnosząc w serca innych radość i nadzieję. Pamiętajmy o słowach papieża Franciszka: „Wasze życie nie jest «w międzyczasie». Jesteście teraz Boga, który chce, byście wydawali owoce. Albowiem «dając – otrzymujemy», a najlepszym sposobem na przygotowanie dobrej przyszłości jest dobre przeżywanie teraźniejszości z poświęceniem i wspaniałomyślnością.” (Christus vivit, 178).

Na kanwie dzisiejszego święta życzmy sobie wzajemnie, aby Maryja towarzyszyła nam w codziennym pielgrzymowaniu, byśmy mogły dawać świadectwo dobrym słowem i pięknym czynem. Niech Ona pomaga nam wzrastać w miłości do Boga i do ludzi oraz umacnia pokój w naszych sercach. Niech Jej matczyne wstawiennictwo wyprasza nam u Boga Jego błogosławieństwo.

Łącząc się duchowo zapewniam o modlitwie i przesyłam wiele serdecznych pozdrowień również od Sióstr z Zarządu Generalnego i wszystkich Mieszkanek naszego domu,

oddana w Panu
S.M. Samuela Werbińska
przełożona generalna