75 lat Prowincji Toruńskiej
Dobrze wykorzystany czas i dobrze wykonane zadania, jakie Bóg przed nami stawia, są głównymi źródłami życiowych radości. Taką radością jest dla nas 75 - rocznica powstania Prowincji Toruńskiej. Jest to okazja do szczególnej wdzięczności wobec Boga za Jego opiekę i hojne łaski oraz do pozytywnych wspomnień.
Dnia 24 stycznia 1946 roku z Wrocławia do Torunia, przyjechała Matka Generalna Matylda Küttner wraz z nowo mianowaną Przełożoną Prowincji Matką Tymoteą Ropińską. Tym samym na skutek nowego podziału terytorialnego Polski, powołano naszą Prowincję o nazwie “Prowincja Pomorska”. W 1973 r. zmieniono Jej nazwę na “Prowincja Toruńska”.
W Domu Prowincjalnym 24 stycznia br. Ksiądz Biskup Wiesław Śmigiel, Biskup Toruński, odprawił uroczystą Mszę św. o godzinie 8.00 w intencji dziękczynnej za 75 – lat istnienia Prowincji Toruńskiej. Ksiądz Biskup podkreślił, że “każdy z nas otrzymuje od Boga w darze czas; Bóg domaga się, abyśmy wypełnili ten czas swoim życiem, zaangażowaniem i dobrymi czynami. Dzisiejszy świat ma łatwy dostęp do dóbr materialnych, ale w szczególności potrzebuje współczucia i miłości drugiego człowieka. Siostry te zadania odważnie realizowały na przestrzeni tych 75 lat”.
W sprawowanej Eucharystii zawarta była również troska i niepokój o nowe powołania. Jezus bowiem zachęcał do modlitwy o powołania, znał ludzkie serca, wiedział, że kiedy wypowie Słowa zostaw wszystko i pójdź za mną – to tak się stanie. Nam pozostaje trwać na modlitwie, ufać i dawać dobry przykład innym.
Patrząc na miniony czas budzi się w nas wielki podziw i wdzięczność wobec Boga, który tworzył niełatwą historię w latach powojennych, ale i współcześnie. W tej historii jest zamknięta duża liczba naszych Sióstr Przełożonych, które z poświęceniem służyły Prowincji w duchu naszych Matek Założycielek. Dzięki odwadze i mądrości Sióstr Przełożonych, Prowincja funkcjonowała i rozwijała się pod patronatem św. Elżbiety. W tą historię wpisane są również wszystkie Siostry, które ofiarnie posługiwały na różnych przestrzeniach naszego charyzmatu służąc: osobom potrzebującym, niepełnosprawnym, ubogim, dzieciom i młodzieży. Siostry również pracowały w różnych instytucjach kościelnych dla dobra Kościoła.
Wdzięczni Panu Bogu za wszystkie dzieła prowadzone w naszej prowincji: za ośrodki szkolno – wychowawcze, domy pomocy, hospicja, przedszkola, otaczamy modlitwą wszystkie pedagogów, służby medyczne i wszystkich pracowników, którzy na przestrzeni tych lat wkładali i wkładają swoje siły w rozwój duchowy podopiecznych i piękno domów, aby cieszyli się Bożym błogosławieństwem w codziennym życiu a dla zmarłych upraszamy życie wieczne w Domu Ojca.
Ze względu na Covid-19, nie mogłyśmy świętować w większym gronie. Mogłyśmy jednak w naszych Domach szczerze dziękować Panu Bogu za wszelkie odebrane łaski i Opatrzność Bożą oraz gorąco prosić o błogosławieństwo i nowe, elżbietańskie powołania.
Była to też sprzyjająca okoliczność, aby radośnie powspominać miniony czas wspólnych przeżyć i doświadczeń, które przekonują nas, że Bóg jest z nami i towarzyszy nam w każdej chwili życia.
