Rzym, Uroczystość Zesłania Ducha Świętego 2019 r.

„Światłem rozjaśnij naszą myśl, w serca nam miłość świętą wlej
 I wątłą słabość naszych ciał pokrzep stałością mocy Swej.” 
(Hymn do Ducha Świętego)

Kochane Siostry,

Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety,

W czasie tegorocznych przygotowań do uroczystości Zesłania Ducha Świętego towarzyszyły nam pełne nadziei i mocy słowa Jezusa: „Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca” (Łk 24,49). Pierwsi te słowa usłyszeli uczniowie Jezusa i oczekiwali na moment przyjścia Ducha Świętego. Dzień Pięćdziesiątnicy, jak czytamy w Dziejach Apostolskich, poprzedzało czuwanie uczniów na modlitwie, aby godnie przyjąć ten wielki dar obiecany im przez Jezusa. Oni bardzo potrzebowali Ducha Świętego, aby ich umocnił. Dorośli mężczyźni, a jakże byli zalęknieni, zagubieni, słabi, ukrywali się, bo nie czuli się na siłach, żeby działać. Ten lęk sprawiał, że myśleli o sobie, o ratowaniu swojego życia- dlatego drzwi były zamknięte. Nadzieją dla nich były słowa, które Jezus do nich wypowiedział. Pełni ufności oczekiwali, aż „zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2,4). Ich serce zostało wypełnione męstwem, odwagą, miłością. Apostołowie stali się gotowi, aby iść na place miast i dotrzeć aż na krańce świata, aby świadczyć o tym co stało się ich udziałem. Oni nie tylko pozostali wierni nauce Chrystusa, ale poszli, aby dla Chrystusa zdobywać nowych wyznawców. Nie myśleli już więcej o sobie, nie lękali się ludzkich względów, ponieważ dla nich priorytetem stało się głoszenie Chrystusa tak ukrzyżowanego, jak i zmartwychwstałego.

Dziś cały Kościół czuwa, modli się i prosi o przyjście Ducha Świętego, który jest  źródłem siły, wiary, odwagi i natchnienia. Doskonale wiemy, że jest On potrzebny każdemu z nas, że bez Niego nic nie możemy uczynić. Duch Święty działa w naszym życiu i jest w stanie całkowicie je przemienić. Dzięki Jego łasce stajemy się nowym stworzeniem, jak poucza św. Paweł mówiąc, że ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliśmy przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» (por. Rz 8, 14-16). Jakże cennym darem jesteśmy przez Niego obdarowani, mamy w sobie życie Boże, jesteśmy wszyscy Jego dziećmi.

Rola Ducha Świętego jest niezwykła. Dzięki Jego łasce staliśmy się nowym stworzeniem, żyjemy życiem Boga. Wszyscy jesteśmy zjednoczeni w jednej rodzinie dzieci Bożych. Tak jak ludzie zgromadzeni na placu przed Wieczernikiem w Jerozolimie, tak my pochodzimy z różnych narodów i kontynentów, mówimy różnymi językami, a jednak Duch Święty, który jest obecny czyni nas jednością. On nieustannie posyła nam swoje dary i wyposaża nas w odpowiednie talenty, charyzmaty, daje różne uzdolnienia, abyśmy poprzez podejmowaną misję wzajemnie się ubogacali. W ten sposób różnorodność oparta na wierze stanowi bogactwo naszych Wspólnot. Dzięki wzajemnej otwartości i dzieleniu się talentami stajemy się narzędziem Ducha Świętego, który działa w nas i przez nas „dla wspólnego dobra” (1Kor 12,7), dla dobra tych, do których nas posyła i wśród, których żyjemy.

Duch Święty pobudza nas do zacieśniania więzi miłości z innymi, budowania komunii, do wzajemnej służby jeden drugiemu. Nie zawsze jest to łatwe, szczególnie, gdy na drodze spotykamy osoby o trudnym charakterze, zamknięte, zagniewane. Święty Paweł zachęca nas: „postępujcie według ducha” (Ga 5,16) i kierujcie się miłością. Naszą troskę o jedność i nasze działanie, umacniajmy modlitwą, która pomaga w codziennych zmaganiach, w przyjmowaniu trudnych doświadczeń, w szukaniu dróg porozumienia i w otwieraniu się na drugich. Prośmy Ducha Świętego, który „przychodzi z pomocą naszej słabości” (Rz 8,26) i wspiera nasze wysiłki, aby pomógł mam przynosić duchowe owoce. Jak zauważa papież Franciszek: „autentyczność misji Kościoła zależy nie od sukcesu lub satysfakcjonujących rezultatów, ale od pójścia naprzód z odwagą zaufania i pokorą powierzenia się Bogu. Jest to świadomość, że jesteśmy małymi i słabymi narzędziami, które w rękach Boga i z Jego łaską mogą dokonywać wielkich dzieł, sprawiając rozwój Jego Królestwa, które jest «sprawiedliwością, pokojem i radością w Duchu Świętym» (Rz 14,17)(17.06.2018).

Kochane Siostry, Drodzy Członkowie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety, Duch Święty jest tym, który uzdalnia nas do życia doskonałego. On zachęca nas do nieustannej walki o dobro w sobie, do ciągłego wzrastania i wydawania dobrych owoców. Dlatego powinniśmy przylgnąć do Ducha Świętego i dbać o stałą relację z Nim, bo On przychodzi nam z pomocą. Jak przypomina nam św. Jan Paweł II, to „Duch Święty umacniając w każdym z nas „człowieka wewnętrznego”, sprawia, że człowiek coraz lepiej „odnajduje siebie poprzez bezinteresowny dar z siebie” (Dominum et Vivificantem DV 59). Tak więc jesteśmy zdolni, dzięki łasce Ducha Świętego żyć w komunii i służyć bliźnim z oddaniem, i poświęceniem. Natomiast powołanych do życia darem konsekracji zakonnej, formuje i upodabnia do Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego oraz przynagla do podjęcia Jego misji… (por. Vita Consecrata VC 19). Dziś jeszcze bardziej jest potrzebne świadectwo wierności złożonym ślubom zakonnym przez osoby konsekrowane, czy miłości małżeńskiej przez małżonków.  Często stanowi to ogromny problem dla wielu osób, którzy żyją powierzchownie, kwestionują  to co ślubowali, traktują wybiórczo, tak jak im pasuje. Nasza wierność może być dla nich siłą i umocnieniem w przekonaniu, że wypełnienie złożonego ślubowania jest drogą do pełni szczęścia, które dokonuje się w całkowitym jednoczeniu z Bogiem. Chwile próby, trudności wzywajmy z wiarą pomocy Ducha Świętego i wołajmy, aby wątłą słabość naszych ciał pokrzepił stałością mocy Swej (por. Hymn). Wtedy On, pomoże nam zrozumieć sens złożonych ślubów i wypełniać je do końca przez wszystkie dni naszego życia z taką samą gorliwością i miłością z jaką je składałyśmy w dniu profesji. Potrzeba nam pomocy Ducha Świętego, aby na nowo zrozumieć, że złożone śluby są dla nas drogą do szczytów świętości.

W tym uroczystym dniu, kiedy cały Kościół wspomina Dzień Pięćdziesiątnicy, życzę wszystkim Kochanym Siostrom i Drogim Członkom Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety darów Ducha Świętego. Niech On napełni nasze serce światłem, abyśmy rozpoznawali i realizowali wolę Bożą w naszym życiu; radością, abyśmy dzielili się nią z innymi; mocą, abyśmy umieli pokonywać swoje słabości; mądrością, abyśmy rozumieli rzeczy trudne; pokojem, abyśmy przyjmowali to czego nie potrafimy zmienić; miłością, abyśmy do końca wytrwali w naszym życiowym powołaniu. Niech nas w tym wspomaga Maryja posłuszna uczennica Ducha Świętego.

Wpatrując się w Apostołów trwający z Maryją na modlitwie i tworzących jedność, łączę się duchowo i zapewniam o modlitwie we wszystkich intencjach Kochanych Sióstr i Drogich Członków Wspólnoty. W ten świąteczny dzień przesyłam słowa życzeń i serdecznych pozdrowień także od Sióstr z Zarządu Generalnego i wszystkich Mieszkanek naszego domu,

oddana w Panu
S.M. Samuela Werbińska
przełożona generalna