Kalendarium

1872  grudzień – Siostry i liczni sympatycy proszą o różne przedmioty, którymi posługiwała się Matka Maria. Dla proszących o pamiątkę po Matce przygotowano również relikwiarzyki; otrzymują także Jej zdjęcie, mowy pogrzebowe wydane drukiem, obrazek pośmiertny.

1873  11 września nad grobem Matki Marii wzniesiono marmurowy krzyż z licznymi napisami. Wierni proszą o Jej wstawiennictwo u Boga i są wysłuchani.

1883  w Lipsku R. Bunge, pisarz i poeta opublikował życiorys z ryciną Śląskiej Samarytanki.

1886  w 4 tomie Leksykonu katolickiego zamieszczono życiorys Matki Marii.

1891  2 lipca utworzono fundację na coroczne Msze święte śpiewane z okazji przypadających rocznic śmierci; w tym roku we Wrocławiu namalowano portret Matki Marii, który umieszczono w kapitularzu Domu Macierzystego w Nysie, a następnego roku podobny – dla Domu Generalnego we Wrocławiu.

1892   ks. J. Jungnitz wydał zarys historii Zgromadzenia; kilkanaście stron poświęcił Matce Marii.

Obchody 50-lecia założenia Zgromadzenia z udziałem władz kościelnych i miejskich.

21-22  września, w Nysie, odwiedzenie grobu na cmentarzu jerozolimskim.

26-27  września, Wrocław, wspomnienia naocznych świadków Jej życia.

1897  10 listopada 25 lat po śmierci Matki Marii, trzecia przełożona generalna M. Melchiora Klammt zarządza zbieranie pism i zeznań naocznych świadków Jej życia.

1927  w 55 rocznicę narodzin Matki Marii dla nieba, Anna Bernard pisarka i poetka opublikowała sylwetkę duchową „anioła dobroci”.

1937  o. J. Schweter opublikował dwutomową historię Zgromadzenia, w której ukazał również postać Matki Marii.

1942  obchody 100-lecia założenia Zgromadzenia. Podobnie jak podczas poprzednich rocznic siostry i wierni i władze miasta zebrali się przy grobie Matki Marii; wydano pocztówki z Jej myślami, przedstawiono inscenizację.

1951  styczeń – pismem okólnym Matka Mathildis Küttner zachęca siostry do rozszerzania sławy świętości Matki Marii, zbierania informacji o otrzymanych łaskach i wysłuchanych prośbach za Jej wstawiennictwem.

1958  5 marca  zatwierdzenie modlitwy o Jej beatyfikację, którą włączono do modlitewnika Zgromadzenia.

1960 19 kwietnia Zgromadzenie podejmuje oficjalne działania mające na celu rozpoczęcie procesu informacyjnego.

1964   5 listopada pisemna prośba Zarządu Generalnego o wdrożenie procesu informacyjnego.

1965  wpływają pisma biskupów, kapłanów, osób zakonnych i świeckich z prośbą o beatyfikację Matki Marii Merkert.

1972  2 czerwca biskup W. Wycisk, sufragan opolski zatwierdza nowennę o uproszenie łask za przyczyną Matki Marii Merkert.

14 listopada, w kościele św. Jakuba w Nysie obchody z okazji 100-lecia śmierci Matki Marii Merkert; ojciec Edward Frankiewicz przekazuje Zgromadzeniu krytycznie opracowana biografię Matki Marii Merkert i zebrane dokumenty w maszynopisie.

1982  w 140 rocznicę założenia Zgromadzenie wydanie drukiem źródłowego opracowania życia i działalności Matki Marii Merkert, a w następnym roku krótkiej biografii Śląskiej Samarytanki, których autorem jest o. Edward Frankiewicz.

1987  14 listopada w 115 rocznicę odejścia do Pana, w kościele św. Jakuba odbywa się Diecezjalny Dzień Modlitw o beatyfikacje Służebnicy Bożej Marii Merkert.

1992  27 września Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety z udziałem Prymasa Polski, Biskupów, Kapłanów, blisko 800 Sióstr Zgromadzenia, przedstawicieli województwa i miasta Nysy oraz ok. 5 tysięcy Wiernych.

1993  8 grudnia założenie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety, stowarzyszenia zrzeszającego osoby świeckie.

1817 21 września, przychodzi na świat w Nysie z rodziców: ojca Antoniego Karola Merkert, matki Barbary z domu Pfitzner. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, następnego dnia została ochrzczona w kościele świętego Jakuba, otrzymując imiona Maria Luiza.

1818  21 czerwca, umiera ojciec, członek i prokurator Bractwa Grobu Chrystusa.

1824  rozpoczęła naukę Katolickiej Szkole dla Dziewcząt w Nysie.

1825 rozpoczęła katechizację przygotowującą do sakramentu pokuty i Eucharystii; zgodnie z XIX zwyczajem sakramenty te przyjęła przed ukończeniem nauki w szkole.

1831/1832  wraz z matką i starszą siostrą Matyldą – członkiniami Bractwa Grobu Chrystusa, w czasie epidemii cholery spieszy z  pomocą chorym. Matka udziela schronienia bezdomnym.

1838 wrzesień, w grupie około 4000 wiernych w kościele św. Jakuba przyjmuje sakrament bierzmowania.

1842  pielęgnuje matkę chorą na gruźlicę płuc, która umiera 11 lipca.

Sierpień, po uporządkowaniu spraw majątkowych, wraz z siostrą wynajmuje mieszkanie przy kościele świętego Jakuba i poświęca się działalności charytatywnej.

27 września, przyjęciem sakramentu pokuty, uczestnictwem we Mszy św., przyjęciem Komunii świętej i poświęceniem się Najświętszemu Sercu Jezusowemu, Maria wraz z Matyldą, Franciszką i Klarą rozpoczynają zorganizowaną samarytańską posługę chorym w ich domach. Ludzie nazywają je Szarymi Siostrami.

1844  31 lipca, siostry przyjmują i podpisują statuty i porządek dzienny opracowany przez ks. F. Fischera, wikarego przy kościele św. Jakuba w Nysie.1846  kwiecień/maj  – Maria pielęgnuje chorych na tyfus w Prudniku. 8 maja umiera wskutek tyfusu jej siostra Matylda. Po jej pogrzebie Maria wraca do rodzinnego miasta.

30 listopada, Maria i Klara zostają wyznaczone do odbycia nowicjatu, dokąd udają się dniu 1 grudnia.

25 grudnia, Maria rozpoczyna nowicjat w Zgromadzeniu Sióstr św. Karola Boromeusza w Pradze.

1848  na początku tego roku zostaje przeniesiona do pracy w szpitalu w Litomierzycach, następnie w Mèlnìk Podoli na terenie Czech. Klara opuszcza nowicjat w Pradze.

31 października, do Nysy wprowadzono Zgromadzenie Sióstr św. Karola Boromeusza, do którego wchłonięto Szare Siostry.

1849  27 lutego na żądanie mieszkańców Nysy, władza zakonna Sióstr Boromeuszek zezwala na powrót Marii do rodzinnego miasta.

1850  30 czerwca Maria opuszcza nowicjat i zamieszkuje w pomieszczeniu wynajętym u stolarza.

4 listopada, w związku z przygotowaniami do wznowienia samarytańskiej posługi Maria i Franciszka proszą nyski magistrat o opiekę na dziełem.

19 listopada, Maria wraz z Franciszką wznawia działalność charytatywną w Nysie. Za patronkę dzieła obiera św. Elżbietę Węgierską.

22 grudnia, przekazuje magistratowi w Nysie spis członkiń i Statuty Stowarzyszenia Sióstr św. Elżbiety dla pielęgnacji opuszczonych chorych.

1852  luty/marzec – w czasie misji parafialnych Maria wychodzi z gestem pojednania do miejscowego proboszcza. Szare Siostry zostały przyjęta do Bractwa Szkaplerza Świętego.

1 maja, Maria wraz z Siostrami zamieszkuje w zakupionej kamienicy przy dzisiejszej ul. Sobieskiego w Nysie.

1853  maj –  w Kurii Biskupiej we Wrocławiu Maria omawia sprawę kościelnej legalizacji stowarzyszenia.

1854  17 lutego Maria otwiera pierwszą placówkę w Prudniku.

Stowarzyszenie Sióstr św. Elżbiety liczy 11 członkiń.

1855  17 maja Maria otwiera placówkę  dla pielęgnacji ambulatoryjnej i opieki nad sierotami w Bielawie.

1856  styczeń – w Nysie siostry prowadzą kuchnie miejską dla ubogich.

Otwiera placówkę w Głubczycach.

1857 3 stycznia otwiera placówkę we Wrocławiu (opieka nad starszymi kobietami i pielęgnacja ambulatoryjna), jesienią w Jaworze, a w Głubczycach przytułek dla starców.

1858  w tym roku Maria otwiera placówki w: Złotoryi, Strzegomiu, a w Głubczycach ochronkę dla dzieci.

1859 20 maja na zebraniu w Złotoryi przyjmuje statuty i porządek dnia zredagowany przez ks. R. Urbana, protektora Stowarzyszenia.

4 września, biskup wrocławski H. Förster zatwierdza Stowarzyszenie Sióstr św. Elżbiety, a 4 października jego Statuty.

8-15 grudnia, w Nysie, na pierwszej kapitule generalnej Maria zostaje jednomyślnie wybrana  przełożoną generalna. Wybór zatwierdza biskup wrocławski w dniu 27 grudnia.

W tym roku Matka Maria otwiera placówki w: Legnicy, Świdnicy Dusznikach Zdroju (sierociniec), Neuzelle (zakład opiekuńczo-wychowawczy dla sierot, punkt katechetyczny), Makowicach (szpital dla parobków).

1860 29 kwietnia-4 maja na placówce we Wrocławiu Matka Maria wraz z 25 Siostrami uczestniczy w rekolekcjach, którym przewodniczy ks. G. Kleinitzke SJ.

5 maja, w kaplicy zakonnej we Wrocławiu w obecności protektora, rekolekcjonisty, kapłanów, alumnów i współsióstr, Maria wraz 25 siostrami składa śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz czwarty  ślub – posługi biednym chorym.

3 września, kuratorem sióstr zostaje ks. A. Włodarski, przyszły sufragan wrocławski.
W tym roku Matka otwiera placówki w: Dreźnie I, Lubawce, Niemodlinie; 83 siostry pracują w Nysie i na 15 placówkach.

1861  w tym roku 24 siostry złożyły śluby zakonne, 9 kandydatek przyjęto do nowicjatu; Matka otwiera placówki w Jeleniej Górze, Głogowie, Środzie Śląskiej.

1862  Matka nabywa tereny przyległe do kamienicy i rozbudowuje dom w Nysie, otwiera placówki w Jaworze, Berlinie-Spandau (szkoła praktyczna dla dziewcząt), Prudniku II (sierociniec, ochronka).

1863  19 marca w kościele św. Piotra i Pawła w Nysie, poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę Domu Macierzystego.

16 czerwca, Matka Maria przychyla się do prośby arcybiskupa L. Przyłuskiego i podejmuje przygotowanie kandydatek z poznańskiego dla tejże archidiecezji.

Wrzesień, rozpoczyna starania o uzyskanie dokumentów potrzebnych do zatwierdzenia papieskiego Stowarzyszenia.

25 września, papież Pius IX udziela odpustów na wyznaczone dni: św. Piotra i Pawła, św. Ignacego z Loyoli, Wniebowzięcie N.M.P., św. Kosmy i Damiana.

W tym roku Matka otwiera placówki w: Rawiczu, Berlinie II, Lubomierzu, Kamiennej Górze, Nowogrodźcu, Kątach Wrocławskich (szpital miejski dla biednych, służących, wędrownych rzemieślników).

1864  14 stycznia majątek uzyskany w latach 1850-1864 przekazuje notarialnie na rzecz Katolickiego Zakładu Dobroczynnego św. Elżbiety w Nysie.

20 lutego,  wysyła  siostry do pielęgnacji chorych i rannych żołnierzy (wojna duńsko-pruska), w sumie 30 sióstr pielęgnuje 3 634 żołnierzy.

Maj, odwiedza siostry w Berlinie, składa wizytę ministrowi do spraw wyznań i odwiedza siostry pielęgnujące rannych żołnierzy na granicy prusko-duńskiej.

23 maja,  uzyskuje osobowość prawną dla Katolickiego Zakładu Dobroczynnego św. Elżbiety w Nysie.

W tym roku Matka otwiera placówki w: Dzierżoniowie,  Bolkowie,  Lipsku, Królewcu, Dreźnie II (do 1870-wychowanie i nauczanie dziewcząt-sierot), Wołczynie.

1865  21 listopada w Święto Ofiarowania N.M.P. – poświęcenie kaplicy i Domu Macierzystego w Nysie.
W tym roku Matka otwiera placówki w: Wałbrzychu, Chełmsku Śląskim (miejski przytułek), Dreźnie III (bezdomne służące, kuchnia dla czeladników), Otyń (szpital miejski), Bolesławcu, Miłkowie.

1866  czerwiec 175 sióstr pielęgnuje 8 544 rannych żołnierzy (wojna austriacko – pruska)

3 grudnia, Biskup Wrocławski zatwierdza „ Porządek dzienny z krótkim pouczeniem dla Stowarzyszenia Sióstr św. Elżbiety”, Matka wydaje go drukiem i wręcza Siostrom.

W tym roku otwiera placówki w: Sztokholm, Berlinie (szpital garnizonowy), Strzelcach  Opolskich, Kamieniu Krajeńskim (wychowanie sierot, szkoła praktyczna dla dziewcząt), Krapkowicach (troska o wystrój kościoła i bieliznę kościelną), Hamburgu. U Matki Marii występują pierwsze objawy choroby.

1867  27 września w kaplicy Domu Macierzystego w Nysie Msza św. dziękczynna za 25 – lat istnienia Stowarzyszenia Sióstr św. Elżbiety.

W tym roku otwiera placówki w: Dzierżysławiu,  szpitale garnizonowe w Nysie, Wrocławiu, Poczdamie, Filipov (do 1868-opieka nad pielgrzymami), Raciborzu, Beritenholz, Frankfurcie nad Odrą.

1868  w tym roku w dwóch terminach 17 i 21 nowicjuszek składa śluby zakonne; Matka otwiera placówki w: Tucznie Krajeńskim (epidemia tyfusu, zakład opiekuńczo-wychowawczy, szkoła praktyczna dla 150 dziewcząt), Żelowicach (szkoła praktyczna), Bardzie Śląskim (szpital miejski), Goświnowicach (szpital wiejski), Białej Prudnickiej (szkoła praktyczna), Calbe, Niemczy (szkoła praktyczna), Wschowie.

1869  styczeń/luty – do Domu Macierzystego w Nysie napływają świadectwa biskupów o działalności Sióstr św. Elżbiety.
18 marca, w Kurii Biskupiej we Wrocławiu Matka Maria przedkłada dokumentacje oraz pisemną prośbę o zatwierdzenie Stowarzyszenia przez Stolicę Apostolską; prosi biskupa A. Włodarskiego o zredagowanie konstytucji.

1 września, w piśmie okólnym zobowiązuje Siostry do archiwowania dokumentów i zebrania materiał potrzebnych do napisania historii Stowarzyszenia.

24 września, Biskupowi Wrocławskiemu  przedstawia projekt konstytucji.

W tym roku w dwóch terminach 24 i 25 nowicjuszek składa śluby zakonne; Matka otwiera placówki w: Eisenach, Szprotawie (szkoła praktyczna), Kożuchowie (szpital miejski), Dingelstädt (szpital miejski),  Dobromierzu, Jugowie, Magdeburgu, Kłodzku (szpital garnizonowy).

1870  27 marca  Biskup Wrocławski H. Förster prosi w Rzymie o papieskie zatwierdzenie Stowarzyszenia Sióstr św. Elżbiety, jako zgromadzenia o ślubach prostych.

W tym roku w otwiera placówki w: Torgau (dom dziecka, punkt katechetyczny, szpital wojskowy), Köthen (dom dziecka, punkt katechetyczny, szkoła elementarna), Gotha, Stockoholmie II, Katowicach, Sicinach, Tworkowie (do  1871- szkoła elementarna).

1870/1871   w czasie wojny francusko-pruskiej 209  Sióstr św. Elżbiety pielęgnuje rannych i chorych żołnierzy.

1871   12 maja Stolica Apostolska rozpatruje sprawę zatwierdzenia Stowarzyszenia.

7 czerwca, Papież Pius IX zezwolił na wydanie dekretu pochwalnego (Decretum Laudis) dla Zgromadzenia Szarych Sióstr św. Elżbiety. Do Konstytucji dołączono uwagi, a ich zatwierdzenie przesunięto na czas późniejszy. 1887 – 26 stycznia – papież Leon XII zatwierdził Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety.

W tym roku  Matka Maria otwiera placówki w: Bleicherode, Koźlu (szpital miejski), Poznaniu, Nysie Dom dla Starszych i Chorych Sióstr, Bobolicach, Nysie – Średnia Wieś.

1872  10 marca w związku z ponawiającą się chorobą Matka Maria upoważnia wybrane siostry do przeprowadzenia wizytacji placówek Zgromadzenia.

24 lipca, w Domu Macierzystym w Nysie i na placówkach rozpoczęto nowennę do Najświętszego Serca Pana Jezusa o zdrowie dla Matki Marii. W tej intencji siostra pielgrzymuje do św. Jadwigi w Trzebnicy.

Sierpień, Matka wyraża życzenia, by siostry zostały przyjęte do Bractwa Różańca św.; siostry otrzymują  Konstytucje (część pierwsza).

13 października, ponowiono nowennę i pielgrzymki o uproszenie zdrowia dla Matki.

W tym roku w otwiera placówki w: Eberswalde, Lipsku II (wychowanie sierot), Łączniku,  Lesznie, Górze Śląskiej,  Altonie, Cottbus. W sumie Matka Maria otworzyła 90 domów zakonnych, trzy z nich zamknęła.

9 listopada, Ustanowienie uroczystości Nawiedzenia N.M.P. dniem świątecznym i odnowienia ślubów po wieczne czasy dla całego Zgromadzenia.

14 listopada, posilona świętymi sakramentami Matka Maria umiera w opinii świętości w czwartek o godz. 22.45. Następnego dnia i przez kolejne dni przed Domem Macierzystym gromadzi się ludność miasta i okolicy, by jeszcze raz popatrzeć na „kochaną Matkę wszystkich”, podziękować za dobro. W chwili Jej śmierci 446 sióstr i 23 kandydatki służą Bogu i ludziom w 87 domach zakonnych.

18 listopada, w kościele św. Jakuba w Nysie odbywa się nabożeństwo żałobne z udziałem kapłanów, sióstr, przedstawicieli władz miejskich i ok. 5000 wiernych miasta i okolicy. Do Domu Macierzystego napływają pisma kondolencyjne różnych osobistości i instytucji z kraju i zagranicy; w dziewiątym dniu po śmierci w śląskim czasopiśmie ukazuje się pierwszy Jej życiorys.