Powstanie i początkowy rozwój Zgromadzenia 1842–1859
1842 Klara Wolff, urodzona w 1805 r. w Prudniku na Śląsku, rozpoczyna w Nysie ambulatoryjną pielęgnację chorych. Dołączają do niej Matylda Merkert, Maria Luiza Merkert i Franciszka Werner.
27 września – wspomnienie liturgiczne świętych męczenników, lekarzy Kosmy i Damiana wybierają jako dzień założenia i rozpoczęcia swojej działalności; przed obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa odmawiają akt poświęcenia się Sercu Jezusowemu. Ksiądz Kapelan Ksawery Fischer udziela im kapłańskiego błogosławieństwa.
Obraz Serca Jezusowego od tego czasu jest w sposób szczególny czczony przez Siostry naszego Zgromadzenia.
1844 Do Stowarzyszenia wstępują dwie nowe członkinie.
31 lipca – Ksiądz Kapelan Fischer wręcza Siostrom zredagowane przez siebie pierwsze Statuty.
1846 Powstaje pierwsza placówka w Prudniku, gdzie Matylda Merkert i Franciszka Werner pielęgnują chorych w czasie epidemii tyfusu.
8 maja – umiera zarażona tyfusem Matylda Merkert. Franciszka Werner wraca chora do Nysy, a placówka w Prudniku zostaje zamknięta.
Na polecenie Księdza Fischera Klara Wolff i Maria Merkert udają się do nowicjatu Sióstr Boromeuszek w Pradze.
1847 Klara Wolff, chcąc pozostać wierną powołaniu do terenowej pielęgnacji chorych, opuszcza Pragę. Z powodu niechęci nyskiego duchowieństwa udaje się do Bystrzycy Kłodzkiej, gdzie podejmuje ambulatoryjną pielęgnację chorych i szuka chętne osoby do współpracy. W grudniu 1852 r. w drodze do chorego ulega wypadkowi; umiera dnia 4 stycznia 1853 r.
1848 Maria Merkert jako nowicjuszka zostaje wysłana do Sióstr Boromeuszek w Litomierzycach.
Ksiądz Proboszcz Neumann sprowadza Siostry Boromeuszki do szpitala w Nysie. Pierwsza grupa członkiń nyskiego Stowarzyszenia zostaje przyłączona do nowicjatu Sióstr Boromeuszek w Nysie.
1849 Mieszkańcy Nysy domagają się prowadzenia ambulatoryjnej pielęgnacji chorych i powrotu Marii Merkert z Litomierzyc. Dnia 27 lutego Maria Merkert przybywa do Nysy wraz z Heleną Tichy, późniejszą przełożoną generalną Sióstr Boromeuszek. Pozostałe członkinie nyskiego Stowarzyszenia wraz z Franciszką Werner wstępują do nowicjatu Sióstr Boromeuszek w Nysie.
1850 19 czerwca Franciszka Werner opuszcza nowicjat Sióstr Boromeuszek, a 30 czerwca Maria Merkert. Pragną one pozostać wierne powołaniu do ambulatoryjnej pielęgnacji chorych. Z powodu odejścia z nowicjatu spotykają się z niechęcią nyskiego duchowieństwa, dlatego też przy ponownym podjęciu swej działalności zwracają się o pomoc do Urzędu Miasta Nysy (4 listopada). Ich prośba zostaje rozpatrzona pozytywnie. Maria Merkert i Franciszka Werner dnia 19 listopada podejmują ponownie działalność ambulatoryjną pielęgnacji chorych pod nazwą „Szare Siostry św. Elżbiety”. Do Stowarzyszenia wstępuje pięć postulantek.
1851 Ksiądz Kardynał Melchior von Diepenbrock kieruje do Księdza Proboszcza w Nysie słowa pasterskiego upomnienia w obronie Stowarzyszenia Sióstr.
1853 Podpisanie i wydanie nowych Statutów.
1857 12 stycznia – erygowanie domu zakonnego we Wrocławiu; obowiązki przełożonej powierzono Franciszce Werner.
1859 Stowarzyszenie liczy 60 członkiń na 11 placówkach.
Ksiądz Proboszcz Robert Urban pomaga przy opracowaniu nowych Statutów potrzebnych do kościelnego zatwierdzenia Stowarzyszenia.
20 maja – na probostwie w Złotoryi ma miejsce konferencja o decydującym znaczeniu dla Stowarzyszenia.
4 września – Stowarzyszenie zostaje uznane przez Księdza Biskupa Henryka Förstera jako Zgromadzenie zakonne na prawie diecezjalnym.
Ksiądz Proboszcz Robert Urban zostaje mianowany kuratorem Zgromadzenia.
