Kalendarium – 2018

Okres powstania Zgromadzenia 1842 – 1859

1842  Klara Wolff, urodzona 1805 r. W Prudniku na Śląsku, rozpoczyna w Nysie terenową pielęgnację chorych. Dołączają się do niej Matylda Merkert, Maria (Luiza) Merkert i Franciszka Werner;

Dzień 27 września, uroczystość świętych męczenników-lekarzy, Kosmy i Damiana wybierają dniem założenia i rozpoczęcia swego dzieła;

Odmawiają akt poświecenia się Sercu Jezusowemu przed obrazem Najświętszego Serca Jezusa, który stanowi odtąd pamiątkę historyczną Zgromadzenia;

Ksiądz kapelan Ksawery Fischer udziela im błogosławieństwa kapłańskiego.

1844  Do stowarzyszenia przyłączają się dwie dalsze członkinie.

Ksiądz kapelan Ksawery Fischer wręcza siostrom zredagowane przez siebie pierwsze Statuty.

1846  Powstaje pierwsza placówka w Prudniku (Górny Śląsk); Matylda Merkert i Franciszka Werner pielęgnują tam chorych w czasie epidemii tyfusu.

8 maja umiera zarażona tyfusem Matylda Merkert; Franciszka Werner jest chora i wraca do Nysy; placówka ulega likwidacji.

Klara Wolff i Maria Merkert na polecenie księdza Fischera udają się do nowicjatu sióstr boromeuszek w Pradze; pobyt w Pradze jest opłacany, ponieważ przewiduje się ich powrót do Nysy.

1847  Klara Wolff, chcąc pozostać wierną powołaniu do terenowej pielęgnacji chorych, opuszcza Pragę. Z uwagi na niechęć nyskiego kleru udaje się do Bystrzycy Kłodzkiej i tam podejmuje terenową pielęgnację chorych; werbuje nowe współpracowniczki. W grudniu 1852 r. ulega wypadkowi w drodze do chorego; umiera dnia 4 stycznia 1853 r.

1848  Maria Merkert jako nowicjuszka zostaje wysłana do domu zakonnego sióstr boromeuszek w Lutomierzycach.

Ksiądz proboszcz Neumann sprowadza siostry boromeuszki do szpitala w Nysie. Część nyskiego stowarzyszenia wstępuje do nowicjatu sióstr boromeuszek w Nysie.

1849  Mieszkańcy Nysy domagają się utrzymania terenowej pielęgnacji chorych i powrotu Marii Merkert z Pragi. Przybywa tam ona z Heleną Tichy, późniejszą przełożoną generalną sióstr boromeuszek. Pozostałe członkinie nyskiego stowarzyszenia z Franciszką Werner wstępują do nowicjatu sióstr boromeuszek w Nysie.

1850  19 czerwca Franciszka Werner opuszcza nowicjat sióstr boromeuszek, a 30 czerwca czyni to samo Maria Merkert, chcą bowiem pozostać wierne powołaniu terenowej pielęgnacji chorych. Z tego powodu popadają w niełaskę kleru nyskiego i dlatego przy ponownym podjęciu swej działalności zwracają się 4 listopada o pomoc do magistratu miasta Nysy. Dnia 8 listopada wniosek ich zostaje pozytywnie załatwiony. Stowarzyszenie podejmuje przerwaną działalność terenowej pielęgnacji chorych pod nazwą „Szare Siostry świętej Elżbiety”. Wstępuje pięć postulantek.

1851  W obronie Stowarzyszenia ksiądz kardynał książę-biskup Diepenbrock kieruje do nyskiego proboszcza słowa pasterskiego napomnienia.

1853  Stowarzyszenie otrzymuje od magistratu nowe Statuty.

1857  Erekcja domu zakonnego we Wrocławiu; Franciszka Werner pełni tu obowiązki przełożonej domu.

1859  Stowarzyszenie liczy 60 członkiń na 11 placówkach.

Przy opracowaniu nowych Statutów, które mają być podstawą do kościelnego zatwierdzenia, pomaga ksiądz proboszcz Robert Urban.

Dnia 20 maja na probostwie w Złotoryi odbywa się konferencja o decydującym dla Stowarzyszenia znaczeniu.

4 września Stowarzyszenie zostaje uznane przez księcia-biskupa Henryka Förstera za Zgromadzenie zakonne na prawie diecezjalnym.

Ks. Proboszcz Robert Urban zostaje mianowany kuratorem Zgromadzenia.

Pierwsza przełożona generalna: Matka Maria Merkert 1859-1872

1859  15 grudnia Matka Maria Merkert, ur. 23 IX 1817 w Nysie, zostaje jednomyślnie wybrana pierwszą przełożoną generalną; asystentką zostaje Matka  Augusta Pfitzner, mistrzynią nowicjatu Matka Teresa Lorenz, przełożoną domu we Wrocławiu Matka Franciszka Werner.

1860  5 maja we Wrocławiu pierwsza grupa sióstr w liczbie 26 składa pierwsze śluby.

W lipcu ksiądz Urban składa urząd kuratora Zgromadzenia; jego następcą zostaje mianowany ksiądz biskup-sufragan Adrian Włodarski.

1864  Siostry zostają powołane do pielęgnacji rannych w czasie wojny duńsko-pruskiej.

23 maja nadanie Zgromadzeniu osobowości prawnej pt. Katolicki Zakład Dobroczynności pod wezwaniem świętej Elżbiety.

1865  21 listopada poświecenie domu macierzystego w Nysie.

1866    Skierowanie pierwszych sióstr do Szwecji, do Sztokholmu.

Powołanie sióstr do szpitali polowych podczas wojny austriacko-pruskiej.

1870    Powołanie sióstr do szpitali w czasie wojny niemiecko-francuskiej.

1871    7 czerwca Zgromadzenie otrzymuje od papieża Piusa IX papieski dekret pochwalny (decretum laudis); tym samym staje się Zgromadzeniem na prawie papieskim.

1872    Choroba przełożonej generalnej Matki Marii Merkert staje się impulsem do ustanowienia uroczystości Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny dniem odnowienia ślubów i świętem ideowym.

14 listopada umiera Matka Maria Merkert.

Zgromadzenie liczy 440 sióstr w 87 domach zakonnych.

Poszerzenie zakresu działalności Zgromadzenia w niemieckiej diasporze i Szwecji.

Druga przełożona generalna: Matka Franciszka Werner 1873-1885

1873    11 marca jednomyślny wybór Matki M. Franciszki Werner, ur. 3 XII 1817 w Nysie. Czas jej urzędowania przypada na okres tzw. Kulturkampfu. Matka Franciszka występuje odważnie i zdecydowanie w obronie praw Zgromadzenia, a swoim przykładem i postawą wpływa na ukształtowanie jego duchowego oblicza.

1880    Założenie domu zakonnego w Hammerfest (Norwegia).

1883    Poświęcenie domu św. Jozefa z kaplicą Matki Bożej we Wrocławiu.

1885    14 grudnia umiera Matka Franciszka Werner. W chwili jej śmierci Zgromadzenie liczy około 700 sióstr w 100 domach zakonnych.

Trzecia przełożona generalna: Matka M. Melchiora Klammt 1886-1908

1886    24 lutego wybór Matki M. Melchiory Klammt, ur. 7 II 1842 w Tymowej pow. Ścinawa nad Odra. Długoletni okres jej urzędowania cechuje dynamiczny rozwój Zgromadzenia.

1887    26 stycznia ostateczne zatwierdzenie Zgromadzenia przez papieża Leona XII.

Założenie domu zakonnego w Rzymie.

1888    Wychodzi pierwszy modlitewnik Zgromadzenia pt. „Oficjum”.

1889    Budowa domu rekolekcyjnego dla sióstr w Kraszewicach, pow. Świdnica.

1890    Przeniesienie siedziby generalatu z Nysy do Wrocławia.

Otwarcie szpitala św. Jozefa we Wrocławiu.

1891    Urządzenie domu św. Elżbiety w Nysie, przeznaczonego dla sióstr chorych i podeszłych wiekiem.

1892    Poświęcenie kaplicy św. Jozefa we Wrocławiu, połączone z obchodem złotego jubileuszu istnienia Zgromadzenia.

Publikacja pierwszej historii Zgromadzenia przez księdza J. Jungnitza.

1893    Druk pierwszego katechizmu ślubów.

1895    Założenie pierwszego domu zakonnego w Kopenhadze (Dania).

1898    26 kwietnia zatwierdzenie na 7 lat konstytucji Zgromadzenia przez Stolice Apostolską.

Pierwszy podział Zgromadzenia na prowincje, na kapitule generalnej we Wrocławiu:

1. Prowincja macierzysta z siedzibą generalatu i prowincjalatu we Wrocławiu,
2. Prowincja Prus Wschodnich i zachodnich z siedzibą prowincjalatu w Królewcu,
3. Prowincja Turyngska z siedzibą prowincjalatu w Halle,
4. Prowincja Szwedzka z siedzibą prowincjalatu w Sztokholmie,
5. Prowincja Norwesko-Duńska z siedzibą prowincjalatu w Oslo,
6. Prowincja Włoska z siedzibą prowincjalatu w Rzymie.

1899    Rozpoczęto wydawanie „Gazetki Świętej Elżbiety”.

Wydano pierwszą księgę Zwyczajów Zgromadzenia.

1901    Wydanie ceremoniału Zgromadzenia.

Poświęcenie nowicjatu we Wrocławiu.

1905    Utworzenie prowincji Brandenburskiej z siedzibą prowincjalatu w Berlinie oraz prowincji Szlezwik-Holsztyńskiej z siedzibą prowincjalatu w Reinbek koło Hamburga.

1907    Przyznanie praw państwowych szkole pielęgniarskiej przy szpitalu św. Jozefa we Wrocławiu. Powstają także szkoły pielęgniarskie przy szpitalach Zgromadzenia w Królewcu, Halle i Berlinie.

1908    29 marca umiera Matka M. Melchiora Klammt. W chwili jej śmierci Zgromadzenie liczy około 3000 sióstr w 316 domach zakonnych.

Czwarta przełożona generalna: Matka M. Lamberta Fleischer 1908-1920

1908    4 czerwca wybór Matki M. Lamberty Fleischer, ur. 2 IV 1846 w Strzegowie, pow. Grodkow.

1909    1 października poświęcono nowo wybudowany szpital Zgromadzenia w Poznaniu.

1913    11 stycznia utworzono prowincje Gnieźnieńsko-Poznańską z siedzibą prowincjalatu w Poznaniu.

1914    Powołanie 844 sióstr do szpitali wojskowych w czasie pierwszej wojny światowej.

1919    Otwarcie nowicjatu w Poznaniu.

1920    Pod koniec urzędowania Matki M. Lamberty Zgromadzenie liczy ponad 3300 sióstr w 392 domach zakonnych. Od 1920 roku Matka M. Lamberta pełni obowiązki wikarii generalnej; umiera 7 VII 1925 r.

Piąta przełożona generalna: Matka M. Mercedes Rother 1920-1938

1920    1 września wybór Matki M. Mercedes Rother, ur. 13 IX 1867 w Goświnowicach, pow. Nysa.

Utworzenie prowincji Nyskiej z siedzibą prowincjalatu w Nysie.

1923    Agregacja Zgromadzenia do Zakonu św. Franciszka.

Erekcja pierwszej placówki w Ameryce Północnej.

1924    6 kwietnia papieskie zatwierdzenie Konstytucji Zgromadzenia, dostosowanych do nowego prawa kościelnego z 1918 r.

27 września zmiana stroju zakonnego.

Utworzenie prowincji Katowickiej z siedzibą prowincjalatu w Katowicach.

1928    Powstał dom sióstr emerytek w Lesznie.

1931    Otwarcie domu Polskiego dla Pielgrzymów w Jerozolimie.

1 lutego odbyło się poświęcenie i oddanie do użytku szpitala św. Antoniego na Mokotowie w Warszawie.

1933    30 października otwarcie Polskiego Przytułku dla Starców w Budapeszcie.

1935    12 stycznia utworzenie prowincji w Czechosłowacji z siedzibą (od 11 V 1936 r.) w Krnowie. Dom nowicjatu umieszczono w pobliskim Jeżniku.

1937    Publikacja dwutomowej historii Zgromadzenia O. Jozefa Schwetera CSRS.

1938    Pod koniec urzędowania Matki M. Mercedes Zgromadzenie liczy 4827 sióstr w 519 domach zakonnych. Ostatnie lata jej urzędowania przypadają na okres reżimu hitlerowskiego. Od 1938 r. Matka M. Mercedes pełni urząd wikarii generalnej; umiera dnia 27 VI 1944 r. we Wrocławiu.

Szósta przełożona generalna: Matka M. Edelberta Hoffmann 1938-1942

1938    1 września wybór Matki M. Edelberty Hoffmann, ur. 13 II 1878 r. w Krzyszkowicach, pow. Prudnik.

1939    Otwarcie nowicjatu w Bressanone (Italia); przeniesienie do Grottaferrata pod Rzymem.

Na skutek nacisku reżimu hitlerowskiego zamknięcie szkół powszechnych, prowadzonych przez siostry w Hamburgu i Beck; wywłaszczenie 142 przedszkoli i 12 przystani dziecięcych.

Dom prowincjalny w Poznaniu i prawie wszystkie domy zakonne prowincji poznańskiej zostają wywłaszczone lub zlikwidowane. Część sióstr jest internowana w obozach pracy lub przekazana przez urząd zatrudnienia do fabryk, szpitali zakaźnych, psychiatrycznych lub na służbę do domów prywatnych. Zmuszono siostry do zdjęcia stroju zakonnego.

Likwidacja placówek na Litwie na podstawie ustawodawstwa państwowego.

W czasie drugiej wojny światowej około 1000 sióstr powołano do pracy w szpitalach wojskowych. Wiele domów zajęto na szpitale wojskowe. Do pracy w szpitalach wprowadzono białe habity.

1941    Dokonano poświęcenia Nowego Domu Polskiego w Jerozolimie.

1942    3 stycznia umiera Matka M. Edelberta. W chwili jej śmierci Zgromadzenie liczy 4712 sióstr w 432 domach zakonnych.

Siódma przełożona generalna: Matka M. Mathildis Kütner 1942-1962

1942    19 sierpnia wybór Matki M. Mathildis Kutner, ur. 10 VIII 1893 r. w Krosnowicach, pow. Kłodzko.

Obchody jubileuszu 100-lecia założenia Zgromadzenia.

1944    W czasie Powstania Warszawskiego zostały zniszczone 3 domy Zgromadzenia, między innymi nowy szpital mokotowski.

1945    Od stycznia do maja oblężenie Wrocławia. 2 IV w Poniedziałek Wielkanocny zburzono dom generalny we Wrocławiu. Budynek nowicjatu został częściowo zachowany.

1945-1948 wysiedlenie ponad 1000 sióstr z terenów Śląska oraz Prus Wschodnich i Zachodnich.

W miejscu przybycia sióstr ewakuowanych powstają liczne małe domy zakonne.

1946    Dom generalny zakłada tymczasową siedzibę w Reinbeku.

15 X Matka M. Jolenta Przybył otrzymuje nominację na stanowisko wizytatorski generalnej dla prowincji polskich.

Nastąpił nowy podział Zgromadzenia w Polsce na 6 następujących prowincji:

1. Prowincja Dolnośląska z siedzibą prowincjalatu we Wrocławiu; tu mieści się również siedziba wizytatorki generalnej;
2. Prowincja Nyska z siedzibą prowincjalatu w Nysie;
3. Prowincja Poznańska z siedzibą prowincjalatu w Poznaniu;
4. Prowincja Katowicka z siedzibą prowincjalatu w Katowicach;
5. Prowincja Toruńska z siedzibą prowincjalatu w Toruniu;
6. Prowincja Warszawska z siedzibą prowincjalatu w Warszawie.

Na podstawie reskryptu Stolicy Apostolskiej z 30 XII 1946 r. N. 9829 ks. Kardynał Prymas dr August Hlond dokonał w dniu 24 IV 1947 r. urzędowego potwierdzenia tego podzialu. Pismem tym erygowano równocześnie nowicjaty w prowincji Toruńskiej i Warszawskiej.

1947    Przeniesienie siedziby domu generalnego z Reinbeku do Berlina-Tempelhof.

W lipcu wydzierżawiono dom w Hohenbuchau k/Wiesbaden i przystosowano do potrzeb domu generalnego.

W grudniu wysiedlono 72 siostry z Królewca do Niemiec.

1948    Przeniesienie domu generalnego z Berlina do Hohenbuchau.

19 marca erekcja nowicjatu w Hohenbuchau.

Przedłużenie urzędowania przełożonej generalnej i jej rady na kolejne 5 lat z uwagi na trudności i warunki powojenne.

Nowy podział prowincji na Zachodzie:

1. Prowincja pld – zach. Niemiec z siedzibą prowincjalatu w Hohenbuchau; tu mieści się również siedziba domu generalnego;
2. Prowincja Saksonia – Anhalt w Turyngii z siedzibą prowincjalatu w Halle;
3. Prowincja Brandenburska z siedzibą prowincjalatu w Berlinie-Tempelhof;
4. Prowincja pln. Niemiec z Dania z siedzibą prowincjalatu w Reinbeku;
5. Prowincja Saksońska z siedzibą prowincjalatu w Dreźnie;
6. Prowincja Szwedzka z siedzibą prowincjalatu w Sztokholmie;
7. Prowincja Norweska z siedzibą prowincjalatu w Oslo;
8. Prowincja Wloska z siedzibą prowincjalatu w Rzymie.

1950    Wydanie nowego modlitewnika Zgromadzenia pt. „Venite ad me” oraz przeredagowanie Księgi Zwyczajów Zgromadzenia.

1952    Przeniesienie domu generalnego i nowicjatu z Hohenbuchau do nowo wybudowanego skrzydła domu prowincjalnego w Reinbeku.

1953    Przedłużenie urzędowania przełożonej generalnej i jej rady z powodu niemożności zwołania kapituły generalnej.

1954-1965 wysiedlenie około 420 sióstr z domów zakonnych woj. Wrocławskiego i opolskiego do Gostynia Wlkp., Kobylina i Dębowej Łąki.

Przeniesienie siedziby prowincjalatu w Warszawie z Mokotowa na ul. Miodowa 16.

1955    Matka generalna M. Mathildis Kutner wizytuje domy zakonne w Jerozolimie.

17 września objęcie urzedu Protektora Zgromadzenia przez ks. Kardynala Valero Valery w Reinbeku.

1956-1958 przesiedlenie 117 sióstr z Gostynia Wlkp., Kobylina i Dębowej  Łąki do Niemiec Zachodnich.

1957    Wydanie śpiewnika Zgromadzenia pt. „Magnificat”; przepracowanie ceremoniału Zgromadzenia, katechizmu ślubów pt. „Stan zakonny i śluby” przez O. K. Van Volxen SJ.

1959    Nominacja Matki M. Teresy  Visarius w Halle na stanowisko przełożonej regionalnej dla prowincji zakonnych Niemiec Wschodnich.

1959-1960 budowa domu sióstr emerytek w Reinbeku.

1961    16 marca umiera we Wrocławiu wizytatorka generalna Matka M. Jolenta Przybył.

Urząd jej obejmuje Matka M. Cecylia Juchniewicz.

Ósma przełożona generalna: Matka M. Johanna Schneider 1962-1974

1962    29 maja wybór Matki M. Joanny Schneider, ur. 5 XI 1913 r. w Skorogoszczy, po w. Niemodlin (Górny Śląsk).

Kapituła generalna uchwaliła między innymi przeredagowanie Konstytucji i Ksiegi Zwyczajów Zgromadzenia.

Wprowadzenie junioratu w Zgromadzeniu.

Śmierć ks. Radcy konsystorialnego Ignacego Kubischoka w Halle. Który pełnił swój urząd we Wrocławiu od 1922 – 1945 r.

27 sierpnia likwidacja domu zakonnego w Budapeszcie.

1963    8 marca umiera przełożona regionalna Matka M. Teresa Visarius w Halle.

Urząd jej objęła Matka M. Innocenta Woywod.

Likwidacja obydwu placówek w Ameryce.

1964    Wszczęcie starań przygotowawczych do procesu informacyjnego Matek Założycielek: Matki Marii Merkert i Franciszki Werner.

16 lipca ekshumacja szczątków na cmentarzu jerozolimskim w Nysie i przeniesienie ich do kościoła św. Jakuba w Nysie.

1965    Zmiana Officium Parvum Beatae Mariae Virginis na Officium Divinum Parvum.

1967    8 grudnia utworzono w Jerozolimie sierociniec, tzw. Dom Pokoju, należący do prowincji poznańskiej.

1968    Październik – listopad, kapituła generalna wyborcza i kapituła reform.

W oparciu o wskazania Soboru Watykańskiego II, zgodnie z Dekretem „Perfecta caritatis”, o pracowano nowe normy życiowe „ad experimentum”.

Na kapitule generalnej uchwalono między innymi:

• zmiane nazwy „Zgromadzenia Szarych Sióstr świętej Elżbiety” na „Zgromadzenie Sióstr świętej Elżbiety”;
• obchodzenie jubileuszu profesji zakonnej – począwszy od 1969 r.

1969    Wydanie trzeciego tomu historii Zgromadzenia ks. Prałata dra Kurta Engelberta.

6 września umiera we Wrocławiu wizytatorka generalna Matka M. Cecylia Juchniewicz.

Następczynią zostaje mianowana Matka M. Immaculata Kaczmarek.

1971    Zmiana statutu Katolickiego Zakładu Dobroczynności pod wezwaniem świętej Elżbiety.

1971-1972 wyjazd dwóch sióstr do pracy misyjnej w Malawi – Afryka.

Przeniesienie siedziby domów prowincjalnych:

• ze Sztokholmu do Djursholmu,
• z Berlina – Tempelhof do Berlina, Graunstr.,
• z Reinbeku do Eutin.
• z Hofheim, Marienkrankenhaus do Hofheim, Lindenstr. 12.

1973    13 września śmierć O. duchownego i kapelana domu sióstr emerytek w Reinbeku O. Karola V an Volvem SJ, który pracował w Zgromadzeniu od 1943 – 1945 we Wrocławiu, a od 1945 – 1973 w Reinbeku.

Pod koniec urzędowania Matki M. Joanny Schneider Zgromadzenie liczy 3353 siostry w 350 domach zakonnych.

Dziewiąta przełożona generalna: Matka M. Ignatia Hischer 1974-1986

1974    Listopad – grudzień 18 kapituła generalna zwyczajna.

14 listopada wybór Matki M. Ignatii Hischer, ur. 20 V 1917 r. w Skrzypcu, pow. Prudnik.

Na kapitule generalnej przepracowano na nowo Konstytucje i Dyrektorium Zgromadzenia, dostosowując je do aktualnie obowiązujących przepisow kościelnych i wskazań Soboru;

uchwalono między innymi:

• zmianę struktury Zgromadzenia,
• likwidacje podziału na regiony
• przeniesienie domu generalnego do Rzymu.

24 grudnia przeniesiono siedzibę domu generalnego z Reinbeku do Rzymu.

1975    Przywrócenie siedziby prowincjalatu do Reinbeku (z Eutin).

18 maja, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego weszły w życie nowe Konstytucje i Dyrektorium uchwalone „ad experimentum” aż do następnej kapituły generalnej.

1976    Przeniesienie siedziby domu prowincjalnego z Berlina, Graunstr. Do Berlina – Tempelhof.

Październik – listopad pierwsza konferencja plenarna wprowadzona do struktury Zgromadzenia przez kapitułę generalną w 1974 r.

1977    Zgromadzenie wydało w Rzymie książkę pt. „Konferencje ascetyczne o ślubach zakonnych” autorstwa Ks. Biskupa Wincentego Urbana (Wrocław 1977) zawierające wykłady przygotowujące siostry do ślubów wieczystych.

1978    1 kwietnia odwołanie sióstr z Malawi.

W związku z Jubileuszem 750-lecia śmierci sw. Elżbiety w regionie polskim (Prowincja Wrocławska) wydano książkę pt. „Na tropach św. Elżbiety”, Wrocław 1978 r., autorstwa Ks. Biskupa Wincentego Urbana.

1980    Listopad – grudzień 19 kapituła generalna.

5 listopada ponowny wybór Matki M. Ignatii Hischer na stanowisko przełożonej generalnej.

Celem kapituły było między innymi końcowe przepracowanie norm życiowych dla zatwierdzenia ich przez Stolicę Apostolską.

Prowincja Wrocławska wydała drukiem książki dla sióstr nowicjuszek:

1. „Przygotowanie do życia zakonnego”, Wrocław 1980.
2. „Troska o wspólnotę zakonna”. Wrocław 1980.

Autorem powyższych książek jest bp Wincenty Urban.

1981    Obchody jubileuszowe z racji 750-lecia śmierci świętej Elżbiety.

1981   14 czerwca przeniesienie siedziby domu prowincjalnego w Hofheim z Lindenstrasse 12 do nowo wybudowanego domu przy ul. Dr Romer – Weg 6 w Hofheim.

6 lipca zatwierdzenie Konstytucji przez Stolicę Apostolską na czas nieograniczony.

Staraniem prowincji w Polsce ukazała się drukiem w języku polskim, praca zbiorowa poświęcona działalności Zgromadzenia drukowana w „Naszej Przeszłości”, Kraków 1981, T. 55.

1985    Przeniesienie domu prowincjalnego z Djursholm, Strandvägen 19 z powrotem do Sztokholmu, Brahegatan 7 B.

Pod koniec urzędowania Matki M. Ignatii Hischer Zgromadzenie liczy 2608 sióstr w 297 domach zakonnych.

Dziesiąta przełożona generalna: Matka M. Margarita Wisniewska 1986-2004

1986    Listopad – 20 kapituła generalna zwyczajna.

4 listopada wybór Matki M. Margarity Wiśniewskiej, ur. 14 XII 1934 r. w Zawadzie, pow. Bydgoszcz. Zasadniczy temat kapituły: „Nasze posłannictwo w duchu Założycielek dzisiaj”.

Nadto kapituła zajęła się przystosowaniem Konstytucji i Dyrektorium do nowego Prawa Kościelnego. Między innymi zapadła uchwała podjęcia ponownie pracy misyjnej w Trzecim Świecie.

1987    26 stycznia zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską niektórych zmienionych względnie uzupełnionych artykułów Konstytucji.

1989    Upadek Komunizmu w Centralnej i Wschodniej Europie.

W Litwie siostry mogą ponownie chodzić w stroju zakonnym.

W Polsce siostry odzyskują skonfiskowane posiadłości i możliwość ponownego wykonywania zadań, które zostały im zabronione.

Kontakt miedzy prowincjami został uwolniony od wielu krajowych przeszkód.

1990      Otwarcie pierwszej placówki zakonnej w Brazylii.

1992      Obchody jubileuszu 150-lecia założenia Zgromadzenia.

Podczas jubileuszu historyczny obraz Serca Jezusowego pielgrzymował do wszystkich domów zakonnych.

Główna uroczystość odbyła się 27 września w kościele pod wezwaniem św. Jakuba w Nysie, pod przewodnictwem Kardynała Polski Józefa Glempa.

Zgromadzenie podzielone jest na 14 prowincji w 10 krajach.

W listopadzie odbyła się 21 kapituła generalna. 4 listopada ponownie została wybrana Matka M. Margarita na urząd przełożonej generalnej.

Główny temat kapituły:

„Ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rz 8, 14)

Siostry Św. Elżbiety w drodze ku Trzeciemu Tysiącleciu”

1993      Siostry z Polski i Niemiec podejmują działalność w Nowosybirsku, Syberii, Rosji.

1998    W listopadzie odbyła się 22 kapituła generalna. 4 listopada, Matka M. Margarita Wiśniewska za prośbą kapituły generalnej otrzymuje przedłużenie mandatu jako przełożona generalna.

Główny temat kapituły:

„Siostry Św. Elżbiety jako świadkowie Ewangelii Błogosławieństw w Kościele i świecie w Trzecim Tysiącleciu”.

2000  27 września, w rocznicę założenia Zgromadzenia, został wydany ”Ratio Institutionis”, wytyczne dla formacji początkowej i ustawicznej.

2003   Dnia 10.3.2003 r. została utworzona jedna prowincja niemiecka z siedzibą Domu Prowincjalnego w Berlinie – Schlachtensee.

2004    Matka Margarita kończy swój urząd. Zgromadzenie liczy 1754 sióstr w 232 domach zakonnych.

Matka M. Samuela Werbińska 2004-

2004     Odbyła się 23 kapituła generalna.

4 listopada wybór Matki Samueli Werbińskiej ur. 22. 04. 1959 r. w Żarach.

Zasadniczy temat kapituły

„Duc in altum. Rozpoczynając na nowo od Chrystusa angażujemy się w nową ewangelizację”.

2005    Powstanie nowych placówek misyjnych w Gruzji oraz na Litwie.

2005    Założono nową plaówkę w prowincji toruńskiej we Włocławku.

2005   Sierpień – poświęcenie nowego Domu Prowincjalnego prowincji niemieckiej w Berlinie – Schlachtensee.

2006   Powstanie nowych placówek misyjnych w Boliwi, Rosji i Ukrainie oraz otwarcie drugiego domu zakonnego w Gruzji.

2006   Otwarcie nowego domu zakonnego prowincji toruńskiej w Cichem k/Czarnego Dunajca.

2007    Dnia 3.2.2007 r. Erygowanie REGIONU BRAZYLIA.

2007    Założono nową plaówkę w prowincji toruńskiej w Bydgoszczy (5.6.2007).

2007    Otwarcie nowego domu zakonnego prowincji warszawskiej w Giżycku (1.9.2007).

2007    15.9.2007r. odbyło się uroczyste otwarcie procesu beatyfikacyjnego siostry Teodory Witkowskiej (1889-1945), którego dokonał Ks. Arcybiskup Wojciech Ziemba, Metropolita Warmiński, w katedrze św. Jakuba w Olsztynie.

2007    W niedzielę 30 września 2007 roku o godz. 10.00 w kościele pw. św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie odbyła się Uroczystość beatyfikacji Czcigodnej Służebnicy Bożej Marii Luizy Merkert, Współzałożycielki i pierwszej Przełożonej Generalnej Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety.

2007    Z okazji Roku Jubileuszowego 800- lecia narodzin Św. Elżbiety wydanie tomiku poezji elżbietańskiej pt: „Być śladem dobroci Boga”.

2008    Matka Generalna Samuela Werbińska postanowiła otworzyć dwie nowe placówki misyjne w Kazachstanie (Atyrau 23.8.2008) i Paragwaju (Asuntión 2.7.2008) jako votum za beatyfikacje.

2008    Otwarcie dwóch kolejnych placówek w Czechach. (Praga 20.8.2008) (Ostrawa październik 2008)

2008    Założono piątą placówkę w Brazylii (Campo Maior 28.9.2008).

2009    Dnia 15.4.2009 r. Erygowanie REGIONU SZWECJA.

2009    Dnia 27.4.2009 r. Erygowanie REGIONU ROSJA.

Zgromadzenie podzielone jest na 9 prowincji i 3 regiony w 16 krajach.

2009 Otwarcie drugiego domu zakonnego w Kazachstanie (Uralsk 26.9.2009).

2010 Założono nową placówkę we Wrocławiu (01.01.2010) – Filia domu prowincjalnego.

2010 Otwarcie domu w Betlejem – Palestyna (11.06.2010).

2010 Siostry Elżbietanki przybyły do Nuncjatury Apostolskiej we Wiedniu (21.6.2010).

2010 Dnia 1.7.2010 r. Otwarcie domu w Wilanowie – Warszawa.

2010 Założono nową placówkę w Sucre w Boliwii (1.7.2010).

2010 Przeniesienie domu zakonnego ze Sztokholmu, Brahegatan 7B, do Järfälla / Stöcket – siedziba Regiony Szwecja (23.08.2010).

1899 – 1914 Jerzy Kopp, ksiaze – biskup we Wrocławiu
1917 – 1932 Wilhelm van Rossum, Rzym
1933 – 1951 Francesco Marchetti Selvaggiani, Rzym
Po jego śmierci nie zamawiano nowego Protektora, gdyż urząd ten został zniesiony.

1859 – 1860 Robert Urban, ks. Proboszcz w Złotoryi (Dolny Śląsk)
1869 – 1875 Adrian Włodarski, biskup – sufragan we Wrocławiu
1875 – 1879 Franciszek Ksawery, dziekan we Wrocławiu
1879 – 1897 Henryk Klein, kanonik honorowy, protonotariusz apostolski we Wrocławiu
1897 – 1919 Karol Augustyn, biskup – sufragan we Wrocławiu
1936 – 1940 dr Waldemar Otto, kanonik katedralny we Wrocławiu
1940 – 1956 Jozef Kramer, kanonik katedralny, prałat
1956 – 1971 dr Leo Christoph, prałat, protonotariusz apostolski

Z chwilą zmiany statutu Katolickiego Zakładu Dobroczynności pod wezwaniem świętej Elżbiety zostaje zniesiony urząd kuratora.