Misjonarki nadziei

W całym Kościele obchodzimy 99. Światowy Dzień Misyjny, którego hasło brzmi: „Misjonarze nadziei pośród narodów” oraz Tydzień Misyjny. Ojciec Święty Franciszek w swoim orędziu przypomina, że Kościół z natury jest misyjny, a każdy ochrzczony jest powołany, by stawać się posłańcem i budowniczym nadziei – tam, gdzie żyje i działa, i tam, dokąd zostaje posłany. Jako Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety, obecne w 20 krajach na 4 kontynentach, każdego dnia doświadczamy, że misje nie są tylko odległym projektem Kościoła, ale realnym i konkretnym sposobem bycia z Chrystusem i dla Chrystusa – szczególnie wśród najbardziej potrzebujących.

Nasze siostry posługują w miejscach, gdzie często brakuje nie tylko środków materialnych, ale też ludzkiej nadziei. W naszej codziennej pracy podejmujemy różnorodne zadania: ewangelizujemy, katechizujemy, przygotowujemy do sakramentów, troszczymy się o chorych i ubogich, prowadzimy szkoły, przedszkola i świetlice dla dzieci z najbiedniejszych rodzin. Wspieramy lokalne placówki Caritasu, pomagamy w parafiach przy nabożeństwach, adoracjach, troszczymy się o kaplice i kościoły. Nasza obecność – od Ameryki Południowej, przez Afrykę i Europę, aż po Azję – jest odpowiedzią na wezwanie, które papież Franciszek wyraził w orędziu: „Pan Jezus kontynuuje swoją posługę nadziei dla ludzkości poprzez swoich uczniów, posłanych do wszystkich narodów”.

Misjonarz to nie tylko ktoś, kto mówi o Bogu, ale przede wszystkim ktoś, kto niesie nadzieję – często milcząco, przez bliskość, obecność, współczucie i czułość. Papież podkreśla, że styl Boga to właśnie „bliskość, współczucie i czułość”, a to styl, który jako Siostry Elżbietanki chcemy naśladować w każdej naszej misji – niezależnie od języka, kultury czy lokalnych warunków. Zarówno w wielkich miastach, jak i w małych wioskach, w szpitalach, szkołach czy ośrodkach dla dzieci – naszą misją jest być z drugim człowiekiem i dla drugiego człowieka, aby mógł doświadczyć, że nie jest sam, że jest kochany, że Bóg go nie opuszcza. W orędziu papież przypomina, że misjonarze nadziei to ludzie modlitwy. Bez modlitwy, bez żywej relacji z Jezusem, żadna misja nie ma sensu. Nasze wspólnoty każdego dnia trwają w modlitwie – za tych, do których jesteśmy posłane, za tych, którzy wspierają nasze dzieła, oraz za cały Kościół, który głosi Chrystusa. To właśnie modlitwa daje siłę naszym siostrom, by z wiarą i pokorą podejmować niekiedy bardzo trudne warunki życia misyjnego: brak infrastruktury, ubóstwo, choroby, samotność, a czasem także niezrozumienie czy odrzucenie. Nasza misyjna codzienność to odwiedziny u chorych i samotnych, prowadzenie placówek edukacyjnych dla dzieci pozbawionych podstawowych środków do życia, katecheza w miejscach, gdzie nie ma kapłana, praca w domach opieki, przychodniach, ośrodkach pomocy, współpraca z duszpasterzami w animacji parafii, prowadzenie grup modlitewnych, wspólnot i przygotowanie do sakramentów. To wszystko wpisuje się w jedno słowo: misja. A misja to, jak mówi papież, nie tyle „działanie”, ile styl życia, w którym Chrystus jest w centrum, a człowiek – szczególnie ubogi, chory i opuszczony – jest tym, w którym rozpoznajemy oblicze Boga.

Z okazji 99. Światowego Dnia Misyjnego i Tygodnia Misyjnego zapraszamy więc wszystkich – naszych Przyjaciół, Dobroczyńców i Współpracowników – do włączenia się w misyjne dzieło Kościoła poprzez modlitwę, świadectwo życia i konkretną pomoc. Niech nasze codzienne gesty miłości, przebaczenia i służby drugiemu człowiekowi staną się „miejscem misyjnym”, w którym nadzieja zaczyna kiełkować. Każda, nawet najmniejsza ofiara złożona z serca, staje się cegiełką w budowie Królestwa Bożego tam, gdzie tak bardzo brakuje nadziei. Misje mają wiele twarzy – twarz dziecka z Afryki, które po raz pierwszy idzie do szkoły; twarz samotnej matki z Ameryki Południowej, która dzięki świetlicy może podjąć pracę; twarz chorego, którego odwiedza siostra z różańcem i uśmiechem; twarz młodego katechumena z Azji, który ze wzruszeniem przyjmuje chrzest. To są twarze nadziei. I my, Siostry Elżbietanki, chcemy nadal być misjonarkami nadziei pośród narodów, zgodnie z wezwaniem Chrystusa i misją, którą Kościół nam powierzył.

Niech Chrystus Zmartwychwstały, który nas posyła, będzie naszą siłą i radością. Niech Maryja, Gwiazda Ewangelizacji, prowadzi nas drogą służby i świadectwa. Niech Duch Święty rozpala nasze serca do głoszenia Ewangelii aż po krańce ziemi. Z serca dziękujemy za każdą modlitwę, dobre słowo i gest solidarności.