Uroczystość Patronalna Zgromadzenia
„Miłość Chrystusa przynagla nas” (2 Kor 5,14).
17 listopada Elżbietanki na całym świecie obchodzą Uroczystość Patronalną św. Elżbiety Węgierskiej – kobiety głębokiej wiary, bezgranicznego zaufania Bogu i wielkiego serca dla ubogich, chorych i opuszczonych. Dla naszego Zgromadzenia to dzień szczególny, pełen modlitwy, wdzięczności i radosnego świętowania, ale także – i przede wszystkim – dzień intensywnej posługi bliźnim, na wzór naszej Patronki. Siostry pracujące w 20 krajach świata, przeżywają tę uroczystość w duchowej jedności, łącząc się we wspólnotowej modlitwie i Eucharystii. Jednak to, co wyróżnia elżbietańskie świętowanie, to jego praktyczny wymiar miłości miłosiernej, tak bliski sercu św. Elżbiety. W tym dniu Siostry z jeszcze większym zaangażowaniem podejmują dzieła miłości wobec najbardziej potrzebujących: przygotowują posiłki w jadłodajniach, służą pomocą i obecnością w domach pomocy społecznej, odwiedzają chorych, samotnych i starszych, niosąc im duchowe wsparcie, rozmowę i modlitwę. Szczególnym znakiem Uroczystości Patronalnej jest rozdawanie symbolicznego chleba św. Elżbiety – prostego, ale głęboko wymownego gestu, który nawiązuje do życia Patronki i do tradycyjnego cudu, kiedy to chleb niesiony przez nią ubogim, według przekazu, zamienił się w róże. Dziś ten chleb, rozdawany osobom ubogim, chorym, a także uczestnikom uroczystości, przypomina o tym, że każdy z nas może dzielić się dobrem – nawet najmniejszym.
Dla każdej z nas ten dzień to nie tylko wspomnienie świętej, ale także odnowienie powołania do służby miłości. Św. Elżbieta pozostaje wzorem bezinteresownego oddania, odwagi w działaniu i głębokiej duchowości. Jej życie pokazuje, że „miłością tylko można świat zdobyć”, a dobroć i wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka to droga do świętości dostępna każdemu. Niech przykład św. Elżbiety Węgierskiej inspiruje nas wszystkich do codziennego, cichego czynienia dobra i otwierania serca na tych, którzy najbardziej potrzebują miłości i nadziei.
