„Pielgrzymi nadziei na drodze do pokoju”.

Opierając się na nauczaniu papieża św. Jana Pawła II,  papieża Benedykta XVI i papieża Franciszka przypomniała nam, że aby być człowiekiem nadziei, trzeba być człowiekiem wiary. A aby być człowiekiem wiary, trzeba być człowiekiem modlitwy. Tylko będąc w bliskiej relacji z Bogiem możemy być świadkami nadziei w naszych wspólnotach i środowiskach, w których posługujemy. O tym również w swoich konferencjach i krótkich katechezach tematycznych mówił ojciec Dobiesław OFM, który towarzyszył nam podczas dni odnowy. Następnie odpowiadając na wezwanie papieża Franciszka, aby w Roku Jubileuszowym pielgrzymować do Sanktuariów wyruszyłyśmy do Krzeszowa, gdzie nawiedziłyśmy Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej  korzystając z odpustu, jaki przewiduje Rok Jubileuszowy. Modliłyśmy się również w kościele św. Józefa, w pobliżu Sanktuarium, słynącym z przepięknych fresków ukazujących 7 radości i 7 smutków św. Józefa. Kolejnym punktem na naszej pielgrzymkowej drodze była Nysa, gdzie znajduje się źródło początków Zgromadzenia. Siostra M. Margarita Cebula na nowo przypomniała nam bogatą historię Zgromadzenia ukazując ofiarność i gorliwość w życiu Matek Założycielek. Pięknym i wzruszającym momentem była modlitwa przy sarkofagach bł. Marii Luizy, Służebnicy Bożej Matki Franciszki oraz przy grobie Sióstr Męczenniczek w Nysie i w Sobotina. W miejscu pochówku bł. Siostry M. Paschalis Jahn każda z nas złożyła białą różę jako znak wdzięczności naszym Błogosławionym Siostrom Męczenniczkom, które oddały życie w obronie czystości swojej i innych pozostawiając nam piękny wzór miłości do Boga i Zgromadzenia. Następnie wyruszyłyśmy do Sarospatak. To miejsce gdzie urodziła się i została ochrzczona nasza patronka św. Elżbieta Węgierska. Dziękujemy wspólnocie sióstr za bardzo życzliwe przyjęcie i gościnę, a siostrze przełożonej M. Kanizji Zaborowskiej za przybliżenie nam historii życia św. Elżbiety oraz historii Węgier, a także za ukazanie piękna tego kraju. Podczas pobytu miałyśmy możliwość zwiedzić wiele pięknych miejsc i spotkać wspaniałych ludzi. Bardzo wzruszającym momentem było dla nas uczczenie relikwii św. Elżbiety oraz Msza św. w Bazylice pod jej wezwaniem, podczas której odnowiłyśmy nasze śluby zakonne. We Mszy św. uczestniczyli również parafianie, którzy podarowali każdej z sióstr białą różę. Czas tegorocznej odnowy był bardzo bogaty w doświadczenia duchowe, ale także wzbogacił naszą wiedzę związaną z historią i duchowością Zgromadzenia. Nie zabrakło czasu na modlitwę i adorację Najświętszego Sakramentu zarówno wspólnotową jak  i indywidualną. Czas odnowy był okazją, aby zatrzymać się w naszym codziennym zabieganiu i na nowo wrócić do źródeł tego, do czego Bóg powołał  Matki Założycielki i tym samym każdą z nas. Był to czas refleksji, ale także siostrzanej wspólnoty pełnej życzliwości, dobrego słowa i wzajemnego zatroskania.

Serdecznie dziękujemy Przewielebnej Siostrze Prowincjalnej M. Kamili Paszkowiak oraz Siostrom z Zarządu za możliwość przeżycia tego wyjątkowego czasu. Szczególne podziękowania kierujemy do Wielebnej Siostry Wikarii M. Samueli Werbińskiej za ogrom trudu i wysiłku włożonych w przygotowanie i przebieg sesji formacyjnej, a także za troskę i życzliwość jakimi Kochana Siostra Wikaria otaczała każdą siostrę. Dziękujemy również Wielebnej Siostrze Radnej M. Teresie Dorsz za wsparcie i pomoc w sprawach organizacyjnych oraz siostrom Przełożonym wspólnot, które nas gościły. Przede wszystkim dziękujemy Dobremu Bogu za ten piękny dar odnowy oraz za bezpieczne pielgrzymowanie. Prosimy, aby Pan obdarzył każdą z nas łaską ofiarności i świętości życia, abyśmy były dla świata i dla siebie nawzajem świadkami nadziei.

Siostry uczestniczące w sesji formacyjnej