STYCZEŃ – spojrzenie miłości

W rozpoczynającym się roku 2025 w naszej formacji permanentnej będziemy podejmować temat: „Duch Święty uzdalnia nas do życia ślubami zakonnymi na wzór naszych Założycielek”. Jest to również Rok Jubileuszu, którego motto „Pielgrzymi nadziei” uwydatnia istotę powołania Kościoła do nieustannego pielgrzymowania. Żyjąc ślubami, wciąż podążamy z Chrystusem, przemieniając swoje myślenie, by było coraz bardziej zjednoczone z Jego odwieczną miłością. Nie jest to jednorazowy akt wypowiedziany w dniu profesji zakonnej. Nasza konsekracja jest „drogą na szczyt miłości; miłości pełnej, ślubowanej Chrystusowi za sprawą Ducha Świętego i ofiarowanej Ojcu” (por. Sobór Watykański II, Lumen gentium, 44). Chrystus posyła nas, abyśmy wciąż stawały się profetycznymi znakami Jego Królestwa. To jedno z zasadniczych zadań naszej misji. „Oczekuję, że przebudzicie świat, bo cechą charakteryzującą życie konsekrowane jest proroctwo. To jest pierwszorzędna rzecz, potrzebna obecnie: być prorokami, którzy świadczą, że Jezus żył na tej ziemi” (Papież Franciszek). Podejmijmy w tym czasie formacji pogłębioną refleksję nad tym, jakie świadectwo przeżywania konsekracji niesiemy światu.

Na okładce:

Przedstawione są 3 freski Giotta z bazyliki św. Franciszka w Asyżu. Pierwszy jest alegorią ubóstwa, ilustruje zaślubiny św. Franciszka z Panią Ubóstwo. Ślub ten błogosławi Jezus w obecności aniołów. Ukazana jest tutaj radykalność i piękno wyrzeczenia się świata. Kolejna ilustracja jest alegorią posłuszeństwa. Ukazuje postać św. Franciszka przepasanego sznurem, z jarzmem na szyi w towarzystwie dwóch aniołów. Fresk wyraża podziw i piękno duszy, uległej wobec woli Bożej. Alegoria czystości, uosabiana przez ubraną na biało dziewczynę zamkniętą w wieży, przedstawiona jest na trzeciej ilustracji. Aniołowie podają dziewczynie atrybuty świętości: kielich, palmę i pieczęć. Symbolika ta odwołuje nas do biblijnych znaków trwałości przymierza człowieka z Bogiem. Freski Giotta wyrażają zachwyt nad wartością rad ewangelicznych, które dla św. Franciszka stały się drogą naśladowania Chrystusa. Niech zachęcą nas do wewnętrznej odnowy w duchu franciszkańskiej prostoty, którą jako tercjarki praktykowały też nasze Założycielki. „Przypominajcie sobie, Kochane Siostry, często, że przyrzekłyście dobrowolnie przed ołtarzem zachować posłuszeństwo, święte ubóstwo i czystość z miłości ku Jezusowi swojemu Oblubieńcowi” (Okólnik z dnia 11.03.1874, w: Listy Matki Franciszki).

„Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»” (Mk 10, 21).

„Nasze Założycielki poświęciły Zgromadzenie Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Kult ten zawiera w swej treści uwielbienie bezgranicznej miłości Jezusa do ludzkości i Jego bezwarunkowego oddania się Ojcu, o którym mówi Ewangelia. Oddając cześć Sercu Jezusowemu, czujemy się ogarnięte Jego miłością wraz ze wszystkimi naszymi słabościami i obciążeniami” (Konstytucje, art. 60).

„Powołanie znajduje swój najgłębszy wyraz w miłosnym spotkaniu z Bogiem Trójosobowym w modlitwie” (Konstytucje, art. 40), rodzi się ono bowiem z wewnętrznego spotkania z miłością Chrystusa, ze spotkania z Jego spojrzeniem. W oczach Jezusa, przepojonych miłością, kryje się szczególne przesłanie: „Jesteś cenny w Moich oczach, nabrałeś wartości, bo Ja cię miłuję, mówi Pan” (Iz 43, 4).  Jezus wzywając nas na drogę rad ewangelicznych, spojrzał na nas i nas umiłował. To spojrzenie nadaje naszemu powołaniu szczególne znaczenie. Miłość Chrystusa staje się miłością wybrania, która ogarnia całą osobę z duszą i ciałem. Uświadamiamy sobie, że „nie należymy już do siebie samych”, ale do Tego, który na nas spojrzał. Tu rodzi się pytanie: jakie są nasze codzienne wybory, na ile są one zgodne z pierwszym wyborem Jezusa?

Modlitwa Papieża Franciszka

Boże, nasze Ojcze, Ty w swojej nieskończonej miłości
powołujesz mężczyzn i kobiety do szczególnego życia
w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie.

Prosimy Cię za wszystkie osoby konsekrowane:
napełnij je Duchem Świętym, aby były wierne swojemu powołaniu,
aby swoim życiem świadczyły o Twojej miłości w świecie.

Daj im siłę, by w trudnościach nie traciły nadziei,
cierpliwość, by znosiły trudy codzienności
i pokorę, by w każdej chwili szukały Twojej woli.

Niech ich serca zawsze pozostaną otwarte na Ciebie
i na potrzeby ich braci i sióstr, zwłaszcza tych najsłabszych i potrzebujących.
Spraw, aby ich życie było znakiem Twojego Królestwa
i światłem dla tych, którzy Ciebie szukają.

Maryjo, Matko Kościoła, towarzysz im w ich drodze
i wstawiaj się za nimi u Twojego Syna, Jezusa Chrystusa,
który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

Opracowała:
S. M. Katarzyna Mróz
radna generalna