Rzym, w rocz. założenia Zgromadzenia 2024 r.

Kochane Siostry,
Drodzy Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety,

W tym roku przypada 182. rocznica powstania naszego Zgromadzenia. Każda rocznica jest ważna, rodzi wdzięczność i pobudza do refleksji. Z wielką wdzięcznością spoglądamy na wszystkie minione lata, myślimy o wielu pokoleniach naszych Sióstr, zaczynając od tych, które dały początek Zgromadzeniu: Klarze, bł. Marii Luizie, Franciszce i Matyldzie. Jak co roku w dniu 27 września „zatrzymuje się na chwilę czas”, abyśmy przez modlitwę i wspólne świętowanie mogli podziękować Panu Bogu za dar powstania Zgromadzenia, za wszystkie osobiście otrzymane łaski oraz za pomoc w wypełnianiu powierzonej misji. Spoglądamy wstecz z ogromnym dziękczynieniem, jednocześnie patrzymy w przyszłość z wielką nadzieją, nadal powierzając Bożej Opatrzności nasze Zgromadzenie i dzieła, które prowadzimy.

Kochane Siostry i Drodzy Członkowie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety, doskonale wiemy, że powołanie jakie każdy z nas otrzymał, jest darem od Boga, to On wybiera i przeznacza, abyśmy szli i przynosili owoc, i aby nasz owoc trwał (por. J 15,16). Bóg wybrał nas do kontynuowania dzieła powierzonego Matkom Założycielkom, do przynoszenia owoców zgodnych z powierzonym nam charyzmatem. Nie możemy zatrzymać się w drodze i powiedzieć, że zrobiliśmy wszystko. Świat potrzebuje dziś takich ludzi, jak bł. Maria Luiza, Służebnica Boża Matka Franciszka, jak wiele pokoleń naszych Sióstr. Każdy czas ma swoje potrzeby, każdy człowiek oczekuje zainteresowania, a szczególnie ten, który znajduje się w trudnej sytuacji przez chorobę, biedę, samotność, opuszczenie. I dziś spotykamy wielu ludzi, którzy oczekują naszej pomocy. Ojciec Święty Franciszek za Panem Jezusem powtarza: „ubogich zawsze macie u siebie” (J 12,8), co wskazuje, że nie będzie ich nigdy brakowało. Dlatego też wyczula, aby nie doprowadzić do przyzwyczajenia, które staje się obojętnością, lecz przeciwnie obecność ubogich powinna inspirować nas do bezwarunkowego dzielenia się życiem. Biedni nie są osobami „zewnętrznymi” dla wspólnoty, ale są oni braćmi i siostrami, których cierpienie dzielimy po to, aby przynieść ulgę w ich ciężkiej sytuacji i marginalizacji, tak aby została im przywrócona utracona godność i by mogli uczestniczyć w życiu społecznym (por. Orędzie Ojca św. na V Światowy Dzień Ubogich 14. 11. 2021). Nasz charyzmat i nasza posługa są potrzebne w dzisiejszym świecie. To jest misja, do której zostaliśmy wezwani.

Chrystusowy przekaz: „Idźcie i głoście: <<Bliskie już jest królestwo niebieskie>>, uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy!” (por. Mt 10,7-8) wskazuje, jak wiele potrzeba z naszej strony zaangażowania, aby dotrzeć do tych, którzy są w potrzebie. Aby głosić innym Słowo Boże, aby do nich przemawiać, trzeba się spotkać, poświęcić swój czas, zatrzymać się, być razem z nimi. Powinniśmy iść bezgranicznie ufając w pomoc Pana Boga. Ważne jest by nie rozdzielać tylko mądre rady, ale by dzielić się tym, co pochodzi od Boga: Jego Słowem, Jego miłością, Jego ciepłem, gotowością służby, czasem, który On mi podarował. Chrystus chce, abyśmy w ten sposób otwierali się na bliźnich, na drugiego człowieka, budowali relacje, przyczyniali się do wyjścia z kryzysów i trudnych sytuacji. Chrystus posyła nas do drugiego człowieka, aby przy nas poczuł się lepiej, aby był nam bratem. Dlatego wysyłając nas mówi: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!” (Mt 10,8).

Świat nie jest jeszcze nasycony dobrocią, miłością, człowiek zawsze potrzebuje człowieka, wciąż szuka kontaktów, aby z drugą osobą poczuć się jak z bratem, znaleźć zrozumienie i wsparcie. I choć minęły 182 lata od chwili, kiedy Matki Założycielki zobaczyły potrzebę wyjścia do ludzi, aby otoczyć ich troską, to ta potrzeba nadal istnieje. Podążajmy za św. Pawłem, który poucza: „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo [wiekuiste] jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!” (Kol 3,23-24). Ojciec Święty Franciszek przypomina, że „kiedy stajemy przed ubogim, nie możemy odwracać wzroku, ponieważ uniemożliwilibyśmy sobie samym spotkanie z obliczem Pana Jezusa. Zwróćmy uwagę na wyrażenie: „od żadnego biedaka” (Tb 4,7). Każdy jest naszym bliźnim. Bez względu na kolor skóry, status społeczny, pochodzenie… Jeśli jestem ubogi, potrafię rozpoznać, kto naprawdę jest bratem, który mnie potrzebuje. Jesteśmy wezwani do wychodzenia naprzeciw każdemu ubogiemu i każdemu rodzajowi ubóstwa, otrząsając się z obojętności i sloganów, którymi osłaniamy iluzoryczny dobrobyt” (Orędzie na VII Światowy Dzień Ubogich19.11.2023).

Wzór naszych Założycielek oraz Sióstr, które zmarły w opinii świętości jest dla nas umocnieniem na drodze realizacji naszego powołania. Z całego serca zachęcam Kochane Siostry i Członków Wspólnoty Apostolskiej do modlitwy za ich wstawiennictwem, aby wyprosić łaskę cudu potrzebną do beatyfikacji naszych Służebnic Bożych: Matki Franciszki Werner, Siostry M. Włodzimiry Wojtczak, Siostry M. Iwony Król, jak również do kanonizacji bł. Marii Luizy oraz bł. M. Paschalis i Towarzyszek.

Trwając w dziękczynieniu, życzę Kochanym Siostrom oraz wszystkim Członkom i Członkiniom Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety radosnego świętowania kolejnej rocznicy założenia naszego Zgromadzenia. Starajmy się za wzorem naszych Matek Założycielek iść z odwagą, oddaniem, radością i miłością do ludzi żyjących, pracujących obok nas, do rozmaitych obowiązków, niezliczonych dzieł, a nawet w różne części świata, jeśli taka jest wola Boża. Niech na drodze naszego apostołowania umacnia nas łaska Boża i wspiera moc Ducha Świętego. Niech nasza Patronka św. Elżbieta, bł. Maria Luiza, bł. Męczenniczki oraz Służebnice Boże wypraszają nam u Boga siłę, zdrowie oraz błogosławieństwo w pięknym i ofiarnym apostołowaniu.

Przy tej okazji pragnę podziękować za wszystkie nadesłane listy i życzenia oraz za każdy gest życzliwości i modlitewnego wsparcia. Swoją wdzięczność odwzajemniam modlitwą. Przesyłam także wiele serdecznych pozdrowień od Sióstr z Zarządu Generalnego i wszystkich Sióstr naszej wspólnoty,

 w miłości Serca Jezusa
S.M. Rafaela Fischbach
przełożona generalna