Czerwiec 2024 – SŁOWO, które zbawia.
„Z Jego pełni otrzymaliśmy wszyscy łaskę po łasce. Mojżesz bowiem przekazał Prawo, a łaska i prawda zaistniały przez Jezusa Chrystusa” (J 1, 16-17).
Według Prologu Logos jest spełnieniem całej historii zbawienia. Pełen łaski udziela się człowiekowi, aby przyprowadzić go do Ojca. Nasze zbawienie realizuje się dzięki posłuszeństwu Syna, którego przyjście zapowiadali prorocy: „Z ciebie wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu (…), a paść będzie mocą Jahwe, przez majestat imienia Boga swego, Jahwe” (Mi 5, 1-3). Logos zbawia nas mocą Ojca, udzielając nam łaskę po łasce; staje się naszym Wybawicielem i Księciem Pokoju, przynosi wyzwolenie z grzechu i nadzieję życia wiecznego. Słowo to przygotowuje nasze serca do dialogu z Ojcem, który „w swojej wielkiej miłości przemawia do ludzi jak do przyjaciół (…) i przestaje z nimi (…), aby zaprosić do wspólnoty z Sobą” (Sobór Watykański II, Dei verbum, 2). Logos zaprasza również nas do tego dialogu z Ojcem, pragnie, abyśmy wyszły z naszych schematów działania, stając się żywymi świadkami Ewangelii. Wzorem naszych Matek Założycielek wychodźmy naprzeciw potrzebom ludzi, którzy są tuż obok nas. Gest miłości sprawia, że Słowo zaczyna żyć w sercach wielu, prowadząc ich do doświadczenia Bożej Miłości; Miłości, która zbawia.
„Chrześcijaństwo nie jest bowiem religią księgi, jest religią Słowa Bożego; nie słowa spisanego i milczącego, ale Słowa Wcielonego i żywego” (św. Bernard z Clairvaux, Homilia super missus est, IV, 183). Kiedy staję się świadkiem żywego Słowa, które zbawia?
