Rzym, w Święto Nawiedzenia N.M.P., 2016 r.

Święte jest Jego imię – a miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie (por. Łk 1,49b-50)

Kochane Siostry, Wpatrując się w Maryję w tajemnicy Nawiedzenia, chcemy po raz kolejny towarzyszyć Jej w drodze do Ain Karem. W tym mieście Maryja zatrzymuje się na progu znanego sobie domu, aby pozdrowić swoją krewną Elżbietę. Spoglądamy na dwie niewiasty w błogosławionym stanie, różniące się wiekiem: Maryję niosącą pod swoim niepokalanym sercem Zbawiciela świata i Elżbietę niosącą pod sercem jednego z największych Proroków. Przyglądając się tej ewangelicznej scenie jesteśmy poruszone radością jaka towarzyszyła tym kobietom. Obydwie doskonale wiedzą czego Bóg dokonał w ich życiu i dlatego ich powitanie jest bardzo radosne, serdeczne, subtelne.

Maryja pełna wdzięczności modli się słowami hymnu „Magnificat” i wychwala Boga za Jego miłosierdzie, które okazuje „z pokolenia na pokolenie” (Łk 1, 50). On w swojej dobroci „wywyższa pokornych, głodnych nasyca dobrami, …ujął się za swoim sługą Izraelem” (Łk 1, 52-54), bo Jego miłość nie zna granic. Także Maryja doświadczyła na sobie daru miłosierdzia, gdy Bóg wejrzał na Jej uniżenie (por. Łk 1, 48) i wywyższył ponad wszystkie niewiasty. Ona w niczym nie przypisuje sobie zasług, doskonale rozumie, że wszystko w Jej życiu jest darem Boga, gdyż wielkie rzeczy uczynił Jej Wszechmocny (por. Łk 1, 49). On zniszczył wszelkie przeszkody łącznie z grzechem pierworodnym, aby pod Jej czystym i kochającym sercem złożyć Miłość, którą pragnął podarować światu. Maryja obdarzona łaską miłosierdzia podejmuje współpracę z Bogiem w dziele zbawienia. Przez Nią Bóg posyła na świat Zbawiciela i przez Jej wstawiennictwo nadal obdarza świat miłością ratując go od zguby. Dlatego słusznie możemy mówić o Maryi, że jest Matką Bożego Miłosierdzia.

W kontekście dzisiejszej uroczystości odkrywamy miłosierdzie w czynach Maryi. Ona od samego początku jest „naczyniem”, przez które Bóg Ojciec pragnie rozlać swe miłosierdzie powołując Ją do współpracy. Zatroskana o potrzeby człowieka wstawia się za nim u Jezusa mówiąc „nie mają już wina” (J 2,3), a pod krzyżem wpatruje się w śmierć własnego Syna, który oddaje swoje życie dla naszego zbawienia. Maryja jest Tą, która chce szczęścia dla każdego człowieka, pomaga w potrzebie, kocha i jest zdolna do ofiary. Św. Jan Paweł II w Encyklice Dives in misericordia pisze, że Maryja „okupiła swój udział w objawieniu się miłosierdzia Bożego ofiarą serca. Ofiara ta jest ściśle związana z krzyżem Jej Syna, u którego stóp wypadło Jej stanąć na Kalwarii. Ofiara ta stanowi swoisty udział w tym objawieniu się miłosierdzia, czyli bezwzględnej wierności Boga dla swej miłości, dla Przymierza, jakie odwiecznie zamierzył, a w czasie zawarł z człowiekiem, z ludzkością — w tym objawieniu, które ostatecznie dokonało się przez krzyż” (n. 9). Poprzez to wydarzenie, które dotknęło Jej Matczynego serca, Maryja dobrze zrozumiała co to jest samotność, smutek, ból, a patrząc na śmierć Syna doznała cierpienia i pojęła jeszcze bardziej w jaki sposób wyraża się miłosierdzie. Ona jest „Tą, która najpełniej zna tajemnicę Bożego miłosierdzia. Wie, ile ono kosztowało i wie, jak wielkie ono jest.” (n. 9).

Każdego dnia wieczorem podczas nieszporów za wzorem Maryi uwielbiamy Boga słowami hymnu „Magnificat”. W ten sposób z radością wysławiamy Jego wielkie miłosierdzie, które realizuje się poprzez zesłanie Syna Bożego na świat. On stał się Człowiekiem, odkupił nas z grzechu i uczynił dziećmi Bożymi. Mamy świadomość, że zostaliśmy zaproszeni do udziału w Jego dziedzictwie, a obdarzeni darem Bożej miłości, jesteśmy wezwani do bycia miłosiernymi tak, jak On jest miłosierny (por. Łk 6,36). Zrozumienie tej tajemnicy pomaga nam całym sercem głosić wielkość Boga za rzeczy, które nam uczynił (por. Łk 1,49).

Ogłoszony przez Papieża Franciszka Rok Miłosierdzia, stawia przed nami wielkie zadania. Przede wszystkim zachęca nas do głębszego poznawania tajemnicy działania Bożego miłosierdzia najpierw w naszym życiu, a następnie daje nam natchnienie do realizowania go względem bliźnich. Wpatrując się w przykład Maryi widzimy, że dzięki Jej współpracy z Bożą łaską, objawiło się Boże miłosierdzie w Jej czułości i wrażliwości na drugiego człowieka. Podobnie i my, otwarci na działanie miłości Bożej, możemy przemienić swoje serce i uczynić je wrażliwym na bliźnich. Taka przemiana pomoże nam czynić miłosierdzie nie ze względu na konieczność spełnienia zleconej nam posługi, ale ze względu na potrzebę serca, która będzie nas mobilizowała do czynienia dobra wobec innych.

Dla każdej z nas Maryja jest „przykładem wiary i wskazuje nam drogę do Chrystusa” (K 62). Dlatego powinniśmy wpatrywać się w Nią, aby tak jak Ona stać się dla innych znakiem Bożej dobroci i miłosierdzia. Za Jej przykładem podążało wiele naszych Sióstr, które to miłosierdzie czyniły w myśl słów Jezusa: „Byłem głodny, a daliście Mi jeść, byłem spragniony, a daliście Mi pić, byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie…” (Mt 25, 35 nn.). Jest to droga, którą również my powinniśmy iść, aby zbliżyć się do Jezusa. Jesteśmy potrzebne dzieciom, młodzieży, osobom starszym. Każdego dnia spotykamy cierpiących nie tylko z powodu choroby, ale także z powodu braku pracy, środków do życia, osamotnienia, braku miłości i zrozumienia w rodzinie, w pracy, we Wspólnocie. Dlatego naśladując Maryję w tajemnicy Nawiedzenia, idźmy z odwagą tam, gdzie cierpi drugi człowiek, aby obdarować go życzliwym słowem, udzielić pomocy, a gdy zajdzie taka potrzeba, to towarzyszyć mu w ostatnich chwilach życia.

Kochane Siostry z okazji święta Nawiedzenia NMP życzmy sobie, abyśmy na co dzień doświadczały tkliwej opieki Maryi i Jej Matczynego wstawiennictwa. Niech Ona wyprasza nam wszystkim głęboką wiarę i miłość oraz uczy nas dobrych spotkań, które budują jedność, zachęcają do czynienia miłosierdzia i zbliżają nas do Boga poprzez wzajemny przykład życia.

Życząc sobie nawzajem dobrego i głębokiego przeżywania święta Nawiedzenia NMP, przesyłam Kochanym Siostrom serdeczne pozdrowienia również od Sióstr Radnych i wszystkich Mieszkanek domu generalnego,

oddana w Panu
S.M. Samuela Werbińska
przełożona generalna