Słowo na rozpoczęcie Kapituły

Słowo Przełożonej Generalnej na rozpoczęcie Kapituły Generalnej 2023

Kochane Siostry Kapitulantki,

Rozpoczynając dzisiaj obrady XXVI Kapituły Generalnej Wyborczej i Spraw, w imieniu Zarządu Generalnego, serdecznie witam Kochane Siostry Prowincjalne, Siostry Regionalne, Drogie Siostry Delegatki i Obserwatorki. Cieszymy się bardzo ze spotkania z Kochanymi Siostrami, które przybyły do Rzymu z różnych krajów i miejsc swojego posługiwania, aby w duchu głębokiej odpowiedzialności uczestniczyć w obradach kolejnej Kapituły Generalnej.

Kapituła Generalna jest wydarzeniem szczególnego działania Ducha Świętego, jest czasem łaski w życiu Zgromadzenia. Trwając na modlitwie, będziemy dziękować Panu Bogu za wszystkie łaski, które stały się udziałem naszego Zgromadzenia w ciągu 181 lat jego istnienia. Będzie to czas oceny kończącego się siedmiolecia naszej posługi, interpretowania znaków czasu i określenia linii naszych działań chartytatywno-apostolskich na przyszłość. Pełne ufności, z Bożą pomocą będziemy rozeznawać wyzwania jakie dzisiaj stoją przed nami, żeby podjąć odpowiednie decyzje, które pomogą umocnić naszą wiarę, nasze zakonne życie i naszą posługę, aby móc z twórczą wiernością dzielić się naszym charyzmatem w tak trudnym czasie i szybko zmieniającej się rzeczywistości.

Prośmy Ducha Świętego, by przewodził tej Kapitule, by otworzył nasze serca i umysły, abyśmy umocnione Jego darami, w pełnym posłuszeństwie wobec Jego natchnień, w klimacie modlitwy, wzajemnej otwartości, siostrzanego zrozumienia i życzliwości, z odpowiedzialnością i zaangażowaniem włączyły się w prace Kapituły. Ufamy, że żadnej z nas nie zabraknie odważnych inicjatyw, twórczych przemyśleń podyktowanych miłością, wielką troską o dobro  Zgromadzenia i każdej Siostry, a także o dalszy duchowy i liczebny rozwój naszego Zgromadzenia.

Przed nami bardzo ważne i odpowiedzialne zadanie tj: wybór Przełożonej Generalnej i Jej Rady oraz wypracowanie konkretnych wytycznych i wskazań do dalszego, owocnego realizowania naszego elżbietańskiego posłannictwa w następnych sześciu latach. Myślą przewodnią Kapituły Generalnej jest temat: „Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany (Rz 5,5). W mocy Ducha Świętego trwajmy wiernie w charyzmacie i duchowości naszego Zgromadzenia.”

Temat obecnej Kapituły zawiera skierowane do nas wezwanie do przeżywania swojego życia w ścisłej łączności z Duchem Świętym, który uzdalnia nas nieustannie do bycia świadkami Jezusa w naszej codzienności. Rozpoczynająca się Kapituła Generalna ma poprowadzić nas do uważnego rozeznania – w świetle Ducha Świętego – jak zachowywać a jednocześnie ożywiać charyzmat i duchowe dziedzictwo naszej Rodziny Zakonnej. Członkinie Kapituły Generalnej – jak podkreśla Adhortacja apostolska Vita Consecrata – wezwane są do rozeznania w świetle Ducha Świętego odpowiednich sposobów zachowania i uobecnienia w różnych sytuacjach historycznych i kulturowych charyzmatu Instytutu oraz jego dziedzictwa duchowego (VC 42).

Jako osoby konsekrowane musimy być świadome swojej misji, którą mamy wypełnić w Kościele. Jesteśmy zobowiązane do poszukiwania i odkrywania sposobów dotarcia do tych, którzy osłabli na drodze wiary, bądź ją utracili. Mocą Bożego Ducha mamy być apostołami Jezusa wszędzie tam gdzie jesteśmy posłane.

Papież Franciszek w różnych wypowiedziach wielokrotnie przypomina nam, że czasy w których żyjemy to konieczność życia Słowem Bożym oraz wierność darom i otrzymanym charyzmatom. Dzięki przyjęciu Ducha Świętego – w Jego mocy budujemy Królestwo Boże na ziemi. Podążając za Chrystusem, żyjąc zgodnie z Ewangelią, mamy nieść ją ludziom naszych czasów, głosić im radosną nowinę o zbawieniu ofiarowanym przez Chrystusa ludzkości. Nasze ewangelizacyjne zaangażowanie będzie owocne w takiej mierze w jakiej będzie dokonywało się w uległości Chrystusowi, Jego Kościołowi, w duchu naszych Założycielek.

W charyzmacie naszego Zgromadzenia znajdują się korzenie, od których nie wolno nam się odciąć. Nasze Założycielki i pokolenia Sióstr niosły pomoc i służyły z wielkim oddaniem chorym w ich własnych mieszkaniach, szpitalach, domach opieki, prowadziły sierocińce, ochronki, przedszkola, szkoły gospodarstwa domowego itd. Kierowane zrozumieniem licznych, naglących ludzkich potrzeb, nasze Założycielki poświęcały swój czas, siły i nie żałowały środków, by głosić z zaangażowaniem Jego nieskończoną miłość i miłosierdzie. Przypominają nam one dzisiaj o kontynuowaniu ich misji w świecie, który pomimo postępu technicznego i wszelkich udogodnień cierpi i potrzebuje pomocy, miłości i sprawiedliwości.

Nasza posługa charytatywno-apostolska prowadzona jest po linii charyzmatu, jest ona ukierunkowana na niesienie pomocy człowiekowi najbardziej potrzebującemu. Jednym z zasadniczych elementów naszej duchowości jest kult Serca Jezusowego, który zajmuje w naszym życiu duchowym szczególne miejsce. W Bożym Sercu szukajmy oparcia i siły do służenia innym w duchu miłości miłosiernej. Pielęgnujmy też kult Maryi, która jest naszą Matką i Orędowniczką, polecajmy Jej wszystkie intencje i sprawy Kościoła oraz naszego Zgromadzenia. Umocnione wiarą, świadome naszej tożsamości, jesteśmy powołane do nieustannego pielęgnowania naszych tradycji, szczególnie w obliczu wielu nowych wyzwań. Wobec różnorodności zadań i pytań dotyczących nowych form realizacji naszego charyzmatu, powinniśmy szukać w przeszłości Zgromadzenia tego, do czego mogłybyśmy nawiązać.

Znakiem naszej wiary w obecność Boga, naszej miłości względem Niego, naszej nadziei pokładanej w Jego wszechmocy jest modlitwa. Pomimo wielu posług, obowiązków starajmy się trwać na modlitwie, podobnie jak trwali   Apostołowie wraz z Maryją, Matką Chrystusa. Wiara jest bogactwem, który otrzymałyśmy od Boga jako dar, jest ona fundamentem, na którym mamy budować nasze relacje z Bogiem i z drugim człowiekiem. Ona pomaga nam w wypełnianiu codziennych obowiązków, w pokonywaniu różnych trudności, w podejmowaniu ważnych decyzji. Musimy wciąż na nowo odkrywać wartość wiary, powracać do Chrystusa, naszego jedynego Zbawiciela i odnajdywać radość spotkania z Nim.

Święty Jan Paweł II przypominał często, że osoba zakonna powinna żyć na wzór Chrystusa, a upodabnianie się do Niego ma dokonywać się w całym naszym życiu poprzez przebywanie z Nim i poprzez spełnianie zadań apostolskich. W całym „zabieganym” życiu musi być czas na miłość. (VC 14). Odpowiadając na głos powołania do pójścia za Chrystusem drogą rad ewangelicznych, jesteśmy wezwane do realizacji miłości w codziennym życiu. Pierwszym środowiskiem jej realizacji są wspólnoty zakonne, w których przebywamy. To wiara każe nam przebaczać, darować winy, ludzkie zaniedbania, ale też przechodzić ponad drobnostkami, jakimi czasami ranimy się nawzajem. Wiara jawi się jako światło na drodze, wskazując kierunek naszej wędrówki.

Podczas tych tak ważnych dni, będziemy miały okazję przyjrzenia się temu wszystkiemu, co udało się nam w ciągu ostatnich siedmiu lat zrobić, co napełnia nas radością, nadzieją, ale i temu co wciąż budzi niepokój, zatroskanie. Podczas obrad zastanawiać się będziemy m.in. nad tym, dlaczego niektóre Siostry tak łatwo tracą wiarę, poczucie przynależności do naszej elżbietańskiej rodziny, odczuwają niechęć do modlitwy, szukają wsparcia, pocieszenia poza Wspólnotą zakonną, itp., a w konsekwencji opuszczają Zgromadzenie.

Na Kapitułę wpłynęły także sugestie oraz propozycje Sióstr z prowincji, regionów, placówek misyjnych, na które w czasie tych dni będziemy szukały odpowiedzi. Zastanawiać się będziemy m.in.: w jaki sposób poprzez nasze głębokie życie duchowe, wspólnotowe i posługę pełnioną zgodnie z otrzymanym charyzmatem, możemy świadczyć o Chrystusie i przyczyniać się do pogłębiania naszej wiary, do rozszerzania chrześcijańskiej nadziei, miłości w naszych wspólnotach i w środowiskach gdzie posługujemy. Mając na uwadze odpowiedzialność za całe Zgromadzenie, za jego jedność i przyszłość, musimy być osobami zdolnymi dostrzegać potrzeby całej naszej Wspólnoty elżbietańskiej, osobami patrzącymi z odwagą w przyszłość, posiadającymi wyczucie głębokiej troski o dobro i zachowanie komunii, której wyrazem jest wspólne dążenie do rozwoju Zgromadzenia.

Dziękując dobremu Bogu za wszelkie otrzymane łaski i dobrodziejstwa jakimi obdarza nasze Zgromadzenie i poszczególne Siostry polecajmy się Jego Ojcowskiej opiece. W tym miejscu pragnę, w imieniu Zarządu Generalnego, podziękować wszystkim Kochanym Siostrom, za to, że otwarte na Boże natchnienia umiały odczytać Boże zamiary i na miarę swoich możliwości wypełniać powierzone im zadania. Z całego serca dziękuję za dotychczasową posługę podejmowaną w różnych miejscach naszej obecności, za ofiarne i pełne zaangażowanie oraz zatroskanie o dobro Zgromadzenia. Wyrażam serdeczne podziękowanie za otrzymane dobro w ciągu pełnionej posługi, za wszelkie wsparcie i pomoc. Niech dobry Bóg wynagrodzi Kochanym Siostrom swoim błogosławieństwem i nowymi powołaniami.

Do tego tak ważnego wydarzenia, jakim jest Kapituła Generalna, Drogie Siostry przygotowywały się od wielu miesięcy poprzez modlitwy, ofiary, cierpienia, ponoszone trudy dnia codziennego. W dniach naszych kapitulnych obrad, codzienną modlitwą będą nam towarzyszyć Siostry naszego Zgromadzenia, młodzież zakonna, Członkowie i Członkinie Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety. W szczególny sposób swoją duchową pomocą, obrady Kapituły wspierać będą nasze starsze i chore Siostry, którym już dziś za ich cenny modlitewny wkład, ofiarowane cierpienia składam z całego serca gorące Bóg zapłać.

Niech te dni obrad Kapituły, nasze siostrzane spotkania będą dla nas wszystkich sposobnością do duchowego umocnienia, wzajemnego ubogacenia i zachętą do odważnego spoglądania w przyszłość. Rozpoczynając obrady Kapituły Generalnej, o szczególne wstawiennictwo u Boga prośmy Najświętszą Maryję Pannę, św. Elżbietę, bł. Marię Luizę, błogosławione Męczenniczki M. Paschalis i Towarzyszki, nasze Służebnice Boże oraz wszystkich Patronów Zgromadzenia, aby wypraszali nam potrzebne światło i łaski, abyśmy z ewangeliczną mądrością mogły odpowiedzieć na naglące potrzeby Kościoła i współczesnego świata.

Wyrażając raz jeszcze radość z naszego siostrzanego spotkania,  Kochanym Siostrom Kapitulantkom, na bogate w łaski i dary Ducha Świętego dni obrad oraz na przeżywanie ich w radości serca oddanego Chrystusowi, Kościołowi i Zgromadzeniu, życzę Szczęść Boże!

Duchu Święty

spraw, byśmy były razem z Tobą oddane bez zastrzeżeń

sprawie zbawiania i uświęcania świata.

Otwórz nasze oczy na wszystko, co jest ludzkie,

by je przeniknąć tym, co jest boskie. Amen.

Rzym, dnia 25 września 2023 r.

s. M. Samuela Werbińska
przełożona generalna